Book List

<h2 style="text-align: center;">အခန်း ၁၃၀၇</h2> <h2 style="text-align: center;">ဝိုင်တစ်ခွက်ကို နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်း</h2> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p>နှိုင်းယှဉ်လိုက်မိခြင်းက အလွန်မိုက်မဲသည်။ ထိုစကားရပ်က စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိ၏ လက်ရှိအခြေအနေကို ပြည့်စုံစွာဖော်ညွှန်းနေသည်။ ပုဖန်၏ လက်ထဲမှ ဧရာမ ဝိုင်ကရားကြီးနှင့် သူ၏လက်ထဲမှ လူကြီးလက်သီးဆုပ်အရွယ်ခန့်ရှိသောဝိုင်ကရားကိုကြည့်ကာ စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိ၏မျက်နှာပေါ်တွင် သနားစရာ အမူအယာဖြစ်ပေါ်လာသည်။</p> <p> </p> <p>ဂျိန်း ...</p> <p> </p> <p>ကြောက်မက်ဖွယ်အသံကြီးတစ်ခုက ကောင်းကင်ယံတွင် ထွက်ပေါ်လာသည်။ လူအားလုံး ကောင်းကင်ထက်ကို‌ မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ကောင်းကင်ပေါ်မှ တိမ်များကို တစ်ခုခုက မွှေနှောက်နေသကဲ့သို့ လှည့်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။</p> <p> </p> <p>အတိဒုက္ခပဲ ...</p> <p>ပုဖန် ထိုသို့တွေးလိုက်ကာ မျက်လုံးအရောင်လက်သွားသည်။ အတိဒုက္ခက ပုဖန်ကို မအံ့ဩစေပေ။ အံ့ဩဖွယ်ရာကောင်းသည့် ဟင်းလျာတစ်ခုခုကို ချက်ပြုတ်တိုင်း မိုးကြိုးပြစ်ဒဏ်ကို ရင်ဆိုင်ရသည်မှာလည်း အသားကျနေပြီဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် ဤအတိဒုက္ခက တစ်ခုခု ကွဲပြားနေသည်။</p> <p> </p> <p>၎င်းက လျှပ်စီးမဟုတ်တော့ပဲ မဟာနိယာမလမ်းကြောင်း၏စိတ်ဆန္ဒထံမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ဖိအားများ ပါဝင်နေပုံပေါ်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ဝိုင်ကရားလေးက တော်တော်သေးတာပဲ ...”</p> <p>စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိက ပုဖန်ကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>“ သေးတယ်တဲ့လား ... ခဏနေရင် အဲ့လိုခံစားရတော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး ...”</p> <p>ပုဖန်က သူ့ကိုပြန်ကြည့်ကာ လေသံဖျော့ဖျော့ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>သူ့ စကားများကြောင့် မဟာသူတော်စင်က ခဏတာ ကြောင်အသွားသည်။</p> <p> </p> <p>“ ကြည့်ဦး အဲ့ဒါက မူမမှန်ဘူးနော် ...”</p> <p> </p> <p>“ အဲ့ဒါ မိုးကြိုးပြစ်ဒဏ်လား ... သိပ်မတူသလိုပဲနော် ...”</p> <p> </p> <p>“ အဲ့ဒါက မဟာနိယာမလမ်းကြောင်းစိတ်ဆန္ဒရဲ့ အတိဒုက္ခထင်တယ် ...”</p> <p> </p> <p>ထိုမြင်ကွင်းက ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်မှ လူများကို အံ့အားသင့်စေခဲ့သည်။ ယခုအချိန်တွင် ‌ကောင်းကင်ဘုံ၌ နန်းတော်တစ်ခုရှိနေသည်ဟုပင် ထင်ရပြီး ထောင်နှင့်ချီသော‌မိုးကြိုးသွားများက မြွေကဲ့သို့ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေကာ ပုဖန်ကို ပစ်မှတ်ထားနေကြသည်။</p> <p> </p> <p>“ ဒီဝိုင်က အတော်လေး ထူးခြားဆန်းကြယ်တဲ့ပုံပဲ ... မဟုတ်ရင် အတိဒုက္ခကိုတောင် ဆွဲဆောင်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ...”</p> <p>စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိက ကောင်းကင်ပေါ်မှ နန်းတော်ကိုကြည့်ကာ ဝိုင်ကရားကို ဂရုတစိုက်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ သူ အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ အတိဒုက္ခက ပုံမှန်မဟုတ်သောအရာဖြစ်သည်။ ၎င်းက ဤလောက၏ ထိန်းချုပ်မှုထက်ကျော်လွန်သော မဟာနိယာမလမ်းကြောင်းစိတ်ဆန္ဒ၏ သရုပ်သကန်ဖြစ်သည်။ သူက မဟာနိယာမလမ်းကြောင်းစိတ်ဆန္ဒကို ဆွဲဆောင်ခဲ့သူဖြစ်သော်လည်း ဝိုင်ကို ချက်လုပ်ခဲ့သူက ပုဖန်ဖြစ်နေသည်။ သို့ဖြစ်၍ အတိဒုက္ခက သူ့အစား ပုဖန်ကို ပစ်မှတ်ထားနေသညိ။</p> <p> </p> <p>ဂျိန်း ...</p> <p> </p> <p>ကောင်းကင်ဘုံနန်းတော်ထဲတွင် နတ်စစ်သည်များပင် အော်ဟစ်ကြွေးကြော်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။ မိုးကြိုးသွားများက ကောင်းကင်ထက်မှ ဆင်းသက်လာပြီး ကြောက်မက်ဖွယ် အတက်အကျလှိုင်းများက ကမ္ဘာကိုလှုပ်ခါသွားစေသည်။ ယခုအချိန်တွင် ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်တစ်ခုလုံးက အတိဒုက္ခ၏ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းမှုကို တွေ့ကြုံနေရသည်။</p> <p> </p> <p>စမ်းချောင်းဝါစားသောက်ဆိုင်လေးရှေ့တွင် လှဲလျောင်းနေသော ခွေးဘုရင်က ကောင်းကင်ပေါ်မှ အတိဒုက္ခကိုကြည့်ကာ လေသံဖျော့ဖျော့ဖြင့် မေးလိုက်သည်။</p> <p>ဒါက ကောင်းကင်ဘုံအတိဒုက္ခနန်းတော်ပဲ ... ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်တစ်ခုကိုရောက်မှ ဆွဲဆောင်လို့ရတဲ့ ပြစ်ဒဏ်တစ်ခုပဲ ... သာမန်လူတစ်ယောက်က ထိတောင်မထိနိုင်တဲ့ နယ်ပယ်တစ်ခုရဲ အထွတ်အထိပ်မှာ ရှိနေတယ် ...</p> <p> </p> <p>“ ကောင်လေးပုဖန်က အဲ့ဒီအထွတ်အထိပ်နေရာကို ရောက်ပြီထင်တယ် ... သူက ဒီဝိုင်တစ်ကရားနဲ့တင် ချီလင်စားဖိုမှူးအဆင့်ရဲ့ အထွတ်အထိပ်နေရာကို ‌ ခြေချလိုက်နိုင်တာပဲ ...”</p> <p> </p> <p>“ အထွတ်အထိပ်အဆင့် ချီလင်စားဖိုမှူးက သာမန် နတ်ဘုရားစားဖိုမှူးတစ်ယောက်ထက် အားမနည်းပေ။ တခြားစကားဖြင့် ပြောရမည်ဆိုလျှင် ပုဖန်၏လက်ပေါ်မှ ဝိုင်ကရားက နတ်ဘုရားစားဖိုမှူးတစ်ယောက် ချက်လုပ်ထားသော ဝိုင်နှင့်ညီမျှပြီး ၎င်းက နတ်ဘုရားစားဖိုမှူးများချက်လုပ်သည့် ထိပ်ဆုံးဝိုင်ငါးမျိုးထဲမှ တစ်မျိုးတွင် ပါဝင်နေခြင်းဖြစ်လိမ့်မည်။ အထွတ်အထိပ်ချီလင်စားဖိုမှူးချက်လုပ်သောဝိုင်က ကောင်းကင်ဘုံအတိဒုက္ခနန်းတော်ကို ရောက်ရှိသွား၍ ယစ်မူးဖွယ်ကောင်းသော အရသာတစ်မျိုး ရရှိလာနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ သာမန်စားဖိုမှူးတစ်ယောက်က သူ့ဘဝတစ်လျှောက်တွင် ထိုကဲ့သို့သောဝိုင်မျိုးကို ချက်လုပ်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။</p> <p> </p> <p>အထွတ်အထိပ်အဆင့် ...</p> <p> </p> <p>ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်မှလူများက အံ့အားသင့်သွားကြသည်။ သူတို့အားလုံးက စားသောက်ဆိုင်၏ ဖောက်သည်များဖြစ်သော ခွေးဘုရင်၊ စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိ၊ အကျဉ်းထောင် အရှင်သခင်ယင်းလုံနှင့် ငရဲဘုရင်တို့ကြောင့် ယခုလေးတင် အံ့အားသင့်နေကြပြီးဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့အားလုံးက ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်၏ ကြီးမြတ်သောတည်ရှိမှုများ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့အားလုံးက ဤစားသောက်ဆိုင်ငယ်လေးတစ်ခုထဲတွင် စုဝေးနေကြခြင်းက အံ့မခမ်းဖွယ်ရာပင်ဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>သို့သော်လည်း ပို၍ ထိတ်လန့်စရာကောင်းသောအရာတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ စားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်က အထွတ်အထိပ်အဆင့်ရောက်နေသော ဝိုင်ကိုချက်လုပ်ခဲ့ခြင်းပင်။ ထိုသို့သော အံ့မခမ်းဖွယ်ရာဝိုင်မျိုး ရှိနေသည်ဟူသောအတွေးဖြင့်ပင် သူတို့အားလုံးသွားရည်ယိုလာကြသည်။ ယခုအချိန်၌ သူတို့အားလုံး ထိုဝိုင်ကို မြည်းကြည့်ချင်လာသည်။</p> <p> </p> <p>ပုဖန် ခေါင်းမော့ပြီး ကောင်းကင်ပေါ်မှ မူမမှန်မှုများကို ကြည့်နေသည်။ မိုးကြိုးသွားများဖြင့် ပြည့်နေသောနန်းတော်က မဟာနိယာမလမ်းကြောင်းစိတ်ဆန္ဒ၏ သရုပ်သကန်ဖြစ်သော်လည်း သူက ၎င်းကို စိတ်မပူပန်</p> <p>နေပေ။ ဝိုင်ကရားကိုကိုင်ထားလျက် အတွင်းထဲမှ အံ့မခမ်းဖွယ်ရာစွမ်းအားများကို ခံစားနေလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ဝှိုက်တီ ...”</p> <p>ပုဖန် လေသံဖျော့ဖျော့ဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ဒင် ဒင် ...</p> <p> </p> <p>မီးဖိုချောင်လိုက်ကာစကို မလိုက်သည့်အခါ အားလုံး၏နားထဲသို့ ခေါင်းလောင်းသံအချို့ ဝင်ရောက်လာသည်။ သို့ဖြစ်၍ လူအုပ်ကြီးက ကြောင်အသွားသည်။ နောက်အခိုက်အတန့်တွင် အဖြူရောင်ရုပ်သေးက စားသောက်ဆိုင်ထဲမှ ထွက်လာသည်။ ၎င်း၏ အပြာရောင်မျက်ဝန်းတစ်စုံက တုံးအပုံရသော်လည်း ချစ်ဖို့ကောင်း၍ အန္တရာယ်မရှိဟု ထင်ရသည်။</p> <p> </p> <p>“ ဒီ အတိဒုက္ခကို မင်းပဲ ရင်ဆိုင်လိုက်တော့ ...”</p> <p>ပုဖန်က ဝှိုက်တီ၏ ဗိုက်လုံးလုံးကြီးကိုပုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက်‌တွင် ဝိုင်ကရားကိုလက်ထဲပိုက်ထားလျက်နှင့်ပင် စားသောက်ဆိုင်ထဲ ဝင်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>“ ဒီစားဖိုမှူးလေးက ကောင်းကင်ဘုံအတိဒုက္ခနန်းတော်ကို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ရုပ်သေးလေးတစ်ခုနဲ့ ရင်ဆိုင်မလို့လား ... သူက ယုံကြည်မှု အရှိလွန်နေတာပဲ ...”</p> <p>That gave the crowd another pause.</p> <p> </p> <p>စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိက ဝှိုက်တီ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် အံအားသင့်မှုနှင့် သဘောကျမှုတို့ ပေါ်လာသည်။ ထို့နောက် သူ၏ဝိုင်ကရားအသေးလေးကို ဂရုတစိုက်ကိုင်ကာ ပုဖန်နောက်သို့ လိုက်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>ပုဖန်က စားသောက်ဆိုင်ထဲဝင်သွားပြီဖြစ်၍ ငရဲဘုရင်အာဟနှင့် အခြားလူများလည်း။း လိုက်သွားကြသည်။</p> <p> </p> <p>စားသောက်ဆိုင်အပြင်ဘက်တွင်မူ  ကမ္ဘာမြေအကျဥ်းထောင်၏ မြောက်များစွာသောမိသားစုများမှ ကျင့်ကြံသူများက ဝှိုက်တီ့ကို မျက်လုံးများပြူးကျယ်ကာ ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့အားလုံး၏ အကြည့်အောက်တွင် ဝှိုက်တီက လက်မြှောက်ကာ သူ၏ခေါင်းကိုပွတ်လိုက်သည်။ နောက်အခိုက်အတန့်တွင် ၎င်း၏မျက်ဝန်းအပြာများက ကြယ်စင်ကောင်းကင်ကဲ့သို့ တောက်ပလာကာ ဂျိန်းခနဲအသံဖြင့် သတ္တုတောင်ပံများကို ဖြန့်ထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မြေပြင်‌ကိုကန်ပြီး ကောင်းကင်ပေါ်သို့ အလင်းတန်းတစ်ခုအဖြစ် ဖြာထွက်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>အားလုံး၏ စောင့်ကြည့်နေသောမျက်လုံးများအောက်တွင် ဝှိုက်တီက ကောင်းကင်ထက်မှ မိုးကြိုးသွားများဖြင့် ပြည့်နေသည့် နန်းတော်ဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုးတက်သွားသည်။ နန်းတော်က လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်ကာ နတ်ဘုရားများ၏ နေထိုင်ရာနှင့်ပင် တူညီနေသည်။ ၎င်းက အထွတ်အထိပ်အဆင့် အတိဒုက္ခကို ဖော်ညွှန်းနေသည်။</p> <p> </p> <p>ရုပ်သေးတစ်ခုက ဒါမျိုးအတိဒုက္ခကို တောင်ခံနိုင်ပါ့မလား ...</p> <p> </p> <p>ဝှိုက်တီက နန်းတော်အနား တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်သွားပြီး နတ်ဘုရားသတ်တုတ်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းလွှဲယမ်းလိုက်သည်။ ခဏတွင်းချင်းပင် လျှပ်စီးပင်လယ်ကြီးက ဆူဆူညံညံဖြစ်သွားသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အနက်ရောင်ဧရာမ လေဝဲကြီးက ဝှိုက်တီ၏ဗိုက်တွင် ပေါ်လာပြီး အဆက်မပြတ်လှည့်ပတ်နေကာ မိုးကြိုးများကို ရေသောက်လိုက်သကဲ့သို့ ဝါးမျိုနေသည်။</p> <p> </p> <p>“ ဘာလဲဟ ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ ...”</p> <p> </p> <p>လူအုပ်ကြီးက အလွန်ပင် အံ့ဩတကြီးဖြစ်ကုန်ကြသည်။ တစ်ချက်မှ အန္တရာယ်ပေးမည့်ပုံမရသည့် ဝှိုက်တီက ကောင်း‌ကင်ပေါ်မှ နန်းတော်ကြီးဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး ပျံတက်သွားကာ မိုးကြိုးကို ရော်ဘာကဲ့သို့ဝါးမျိုသွားသဖြင့် သူတို့အားလုံး ကြောင်အကုန်သည်။</p> <p> </p> <p>အတိဒုက္ခကို ထိုကဲ့သို့ ကျော်လွန်သွားနိုင်မည်ဟု မည်သူမျှ မယုံကြည်ခဲ့ကြပေ။ အထူးသဖြင့် ၎င်းက အထွတ်အထိပ်အဆင့်ကို ကိုယ်စားပြုသော ကောင်းကင်ဘုံအတိဒုက္ခနန်းတော်ဖြစ်သည်။</p> <p>ပုဖန်ရဲ့ ကျင့်ကြံဆင့်က သိပ်မသန်မာလို့ မိုးကြိုးပြစ်ဒဏ်က သိပ်အစွမ်းမထက်ပေမယ့် သူအနည်းဆုံးတော့ လေးစားသမှု ရှိသင့်တယ်လေ ...</p> <p> </p> <p>ဝှိုက်တီက အတိဒုက္ခကို အသားကျနေသည့်ပုံကြောင့် ထိုနေရာမှ လူအားလုံး အံ့အားသင့်‌နေစဉ်မှာပင် ပုဖန်က ဝိုင်ကရားကိုယူကာ ယောက်ျားတစ်အုပ်နှင့်အတူ စားသောက်ဆိုင်ထဲ ဝင်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိက မဟာနိယာမလမ်းကြောင်းစိတ်ဆန္ဒကို ဆွဲဆောင်ခဲ့သူဖြစ်၍ အရာအားလုံးကို ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာမြင်ပြီး အာရုံခံနိုင်ခဲ့သည်။ ပေါ်လွင်မှုမရှိသော ဝိုင်ကရားက ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်၊ မသေမျိုး။ချက်ပြုတ်ခြင်းနယ်ပယ်နှင့် မည်သာ့်နေရာကမှန်းမသိသော မဟာနိယာမလမ်းကြောင်းစိတ်ဆန္ဒသုံးခုကို ပေါင်းစပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>ဒီလိုနည်းလမ်းနဲ့ချက်ထားတဲ့ဝိုင်က ဘယ်လောက်တောင် အံဩစရာကောင်းနေမှာလဲ ..</p> <p>အားလုံးက သိချင်နေကြသည်။ သူတို့ထဲတွင် အသက်အကြီးဆုံးဖြစ်သည့် ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်အရှင်သခင်ယင်းလုံသည်ပင် မျက်ခေါင်းပေါက်တောင်ဝှေးကိုကိုင်ကာ ဝိုင်ကရား၏အနားသို့ ရောက်လာသည်။</p> <p> </p> <p>ဝိုင်ကရားက သာမန်ဝိုင်ကရားတစ်ခုကဲ့သို့ပင် ပေါ်လွင်မှု မရှိပေ။ ၎င်းက အရောင်ပင် တောက်မနေပေ။ သို့သော်လည်း ၎င်းက အံ့ဖွယ်ဝိုင်ဖြစ်ကြောင်း သူတို့အားလုံးသိသည်။</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီက မြေခွေးဖြူလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်လုံး တစ်ပြိုင်တည်းမျက်တောင် ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ် လုပ်နေကြသည်။</p> <p> </p> <p>“ ကောင်လေးပုဖန် ကရားကိုဖွင့်လိုက်တော့လေ ငါတို့အားလုံး အဲ့ဝိုင်ကို မြည်းကြည့်ကြမယ် ...”</p> <p>ငရဲဘုရင်အာဟက  အစပ်ချောင်းကိုက်ထားလျက် ပြောလိုက်သည်။ ဝိုင်ကိုမြည်းကြည့်ရန် သူ မစောင့်နိုင်တော့ပေ။</p> <p> </p> <p>ပုဖန်က သူ့ကို ချက်ချင်းပြန်မဖြေပေ။ ထိုအစား ဝိုင်ကရားအဖုံးကိုဖွင့်ပြီး ငရဲဘုရင်အာဟကိုကြည့်လိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ဒီဝိုင်ကို ... အလကားမြည်းကြည့်လို့မရဘူး ...”</p> <p>သူက ရုပ်တည်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ထိုနေရာတွင် ရှိသူအားလုံး အေးခဲသွားကြပြီး စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိက လက်ထဲမှ ဝိုင်ကရားလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ကိုင်ထားလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ဒီဝိုင်က ကြီးမြတ်အဆင့် တွယ်တာရာမဲ့စမ်းချောင်းဝါဝိုင်လို့ခေါ်တယ် ... ပါဝင်ပစ္စည်းတွေထဲမှာ အရွက်ကိုးရွက်စမ်းချောင်းဝါမြက်၊ ပွင့်ချပ်ကိုးခု ကူကယ်ရာမဲ့ပန်း၊ မသေမျိုးချက်ပြုတ်ခြင်းနယ်ပယ်က မသေမျိုးသစ်ပင်ရဲ့ အရွက်နု၊ ဘုံကိုးပါးမဟာလမ်းစဉ်လက်ဖက်ရွက်၊ အသက်စမ်းချောင်းရဲ့ မူလရင်းမြစ်နဲ့ ဟင်္သာပြဒါးသစ်သီးရည်တွေပါတယ် ...”</p> <p> </p> <p>ပုဖန်က ပါဝင်ပစ္စည်းပေါင်းစုံနာမည်ကို ခပ်တည်တည်ဖြင့် ရွတ်ပြလိုက်သည်။ ဤနေရာတွင်ရှ်ိနေသူတိုင်းက ‌ဂုဏ်သတင်းကြီးသူများဖြစ်ကြ၍ ထိုအရာများကိုကြားသည့်အခါ ပင့်သက်မရှိုက်ပဲ မနေနိုင်ကြပေ။</p> <p> </p> <p>သူတို့အားလုံး အရွက်ကိုးရွက်စမ်းချောင်းဝါမြက်ကိုသိကြသည်။ ၎င်းက စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိ၏ အဖိုးတန်ရတနာဖြစ်ပြီး သူ့လက်ထဲတွင် နေ့တိုင်းကိုင်ထားလေ့ရှိသည်။ မသေမျိုးသစ်ပင်၏အရွက်နုနှင့် ဘုံကိုးပါးမဟာလမ်းစဉ်လက်ဖက်ရွက်ကလည်း ၎င်းထက် မနိမ့်သောပါဝင်ပစ္စည်းပင်ဖြစ်သည်။ ဤဝိုင်ကို ထိုပါဝင်ပစ္စည်းများဖြင့် လုပ်ထားကြောင်း သိလိုက်ရ၍ သူတို့အားလုံး အံ့ဩတကြီးဖြစ်ကုန်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ကောင်းပါပြီ ...ခင်ဗျားတို့ကို ရိုးရိုးသားသားပြောရမယ်ဆိုရင် ဒီဝိုင်ကရားကြောင့် ကျုပ် အရာအားလုံးကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရတယ် ...”</p> <p>ပုဖန်က သက်ပြင်းချလိုက်သဖြင့် အားလုံးက သူ့ကိုအာရုံစိုက်လိုက်ကြသည်။</p> <p> </p> <p>သို့သော် အခြားလူများက ထိုစကားကိုကြားသည့်အခါ သူ အရာအားလုံးကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည်ဟု မထင်မိကြပေ။</p> <p> </p> <p>“ အဲ့ဒါကြောင့်မို့ ဒီဝိုင်ကို မြည်းချင်တယ်ဆိုရင် ကျုပ်ကို နယ်သာသလင်းကျောက် ဒါမှမဟုတ် အင်မော်တယ်သလင်းကျောက်တွေတဲ့ ပေးရလိမ့်မယ် ... ကျုပ်ရဲ့ ကြိုးစားမှုအသီးအပွင့်တွေကို ထောက်ပံ့ပေးတယ်လို့ သဘောထားလိုက်ပါ ...”</p> <p>သူ ဆက်ပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>လူအုပ်ကြီးက ပုဖန်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်ထဲတွင် စောဒကတက်လိုက်သည်။</p> <p>သူက ဝိုင်ကို ပိုက်ဆံပေးဝယ်ချင်ရုံပဲကို ဘာလို့ အမှိုက်လိုစကားတွေ တသီတတန်းကြီးပြောနေရတာလဲ ...</p> <p> </p> <p>“ အင်းလေ ငါတို့ကလည်း ငွေကြေးချို့တဲ့နေတဲ့သူတွေမှမဟုတ်တာ ...”</p> <p>စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိက လက်ဝှေ့ယမ်းပြကာ အပြုံးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>သူပြောသည်မှာ မှန်ကန်သည်။ ဤနေရာတွင် ရှိနေသူတိုင်းက ရာထူးဂုဏ်သိမ်မြင့်မားကြသူများဖြစ်၍ နယ်သာသလင်းကျောက်များစွာ ရှိကြသူများဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ဒါဆိုရင် ဈေးနှုန်းကို အခုပဲပြောပြပါ့မယ် ...”</p> <p>ပုဖန် ပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ငရဲဘုရင်အာဟနှင့် အခြားလူများက မထီမဲ့မြင်ပြုံးနေကြသည်။</p> <p>ဝိုင်ကရားလေးတစ်လုံးပဲကို ဘယ်လောက်ဈေးကြီးနိုင်မှာမို့လဲ ... သူတို့အဆင့်နဲ့ဆိုရင် တစ်ဆိုင်လုံးကိုတောင် ဝယ်ပစ်လိုက်လို့ရတယ် ...</p> <p> </p> <p>ခွေးဘုရင်က သိမြင်မှုသစ်ပင်အောက်တွင် လှဲလျောင်းနေပြီး လက်ဖဝါးကို လျက်နေကာ ငရဲဘုရင်အာဟနှင့် အခြားသူများကို အပြုံးတစ်ဝက်ဖြင့် ကြည့်နေသည်။</p> <p> </p> <p>“ သူ့ရဲ့ပြိုင်ဘက်ကင်းပါဝင်ပစ္စည်းတွေနဲ့ ဖော်စပ်ရခက်ခဲတဲ့နည်းလမ်းကြောင့် ကမ္ဘာပေါ်မှာ ကြီးမြတ်အဆင့် တွယ်တာရာမဲ့စမ်းချောင်းဝါဝိုင်က ဒီတစ်ကရားပဲရှိမယ် ... အဲ့တော့ ကျုပ်က ဒါကို တစ်ခွက်ချင်းစီပဲရောင်းတော့မယ် ... ဝိုင်တစ်ခွက်ကို နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်းနဲ့ရောင်းမယ် ...”</p> <p>ပုဖန် တည်ငြိမ်စွာပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>သူ့လေသံက တည်ငြိမ်နေသော်လည်း ပုဖန်၏ရင်ထဲတွင် တဒိန်းဒိန်းခုန်နေမိသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် စနစ်က ဤဝိုင်ကရားကို မယုံနိုင်လောက်စဖွယ်အနေအထားထိ ဈေးမြှင့်ထားမည်ဟု မထင်မိသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဤဝိုင်ကရားက အနည်းဆုံး ခွက်တစ်ရာခန့် ဆန့်ဝင်သည်။ တခြားစကားဖြင့် ပြောရမည်ဆိုလျှင် ဤဝိုင်တစ်ကရားက နယ်သာသလင်စကျောက်သန်းတစ်ရာ တန်ဖိုးရှိသည်။</p> <p> </p> <p>ဈေးနှုန်းကို ပြောပြလိုက်သည်နှင့် ဤနေရာတွင်ရှိနေသူတိုင်း အေးခဲသွားကြသည်။</p> <p> </p> <p>သူတို့အားလုံးက ကြွယ်ဝချမ်းသာသူများဖြစ်ကြသော်လည်း ဤမျှဈေးကြီးသောဝိုင်ကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မကြားဖူးခဲ့ကြပေ။ အသူရာချောက်၏ ထိပ်တန်းဝိုင်သည်ပင် တစ်ကရားလျှင် နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သိန်းသာ ပေးရသည်။ သို့ရာတွင် ပုဖန်၏ဝိုင်က တစ်ခွက်လျှင် နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်းဖြစ်နေသည်။</p> <p> </p> <p>သူ့နာမည်ကို အမြတ်ကြီးစားသူ လို့တောင် ပြောင်းသင့်နေပြီ ... တကယ်ကို အကျင့်မကောင်းတဲ့သူပဲ ...</p> <p> </p> <p>ငရဲဘုရင်အာဟသည်ပင် ယခုအချိန်‌၌ ထိုသို့မတွေးပဲ မနေနိုင်ဖြစ်နေသည်။</p> <p> </p> <p>စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိက ထိတ်လန့်သွားသည်။ ပုဖန်ကိုကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏ဝိုင်ကရားအသေးလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>သူက တစ်ခွက်ကို နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်းနဲ့ ရောင်းနေတာပဲ ... ငါ့ရဲ့ ကရားလေးက သေးတယ်ဆိုပေမယ့် အနည်းဆုံး ၁၂ခွက်လောက်တော့ဆန့်မှာ .. အဲ့လိုဆိုတော့ ငါက နယ်သာသလင်းကျောက်ဆယ်သန်းကျော်လောက် ပိုင်ထားတာပဲပေါ့ ... ငါ အခု သန်းကြွယ်သူဌေးဖြစ်ပြီ ... သူက ငါ့ကိ မဆုံးရှုံးဘူးပြောတာ မထူးဆန်းတော့ပါဘူး ငါအခု ချမ်းသာသွားပြီပဲလေ ...</p> <p> </p> <p>ထိုအကြောင်းတွေးမိသည့်အခါ စမ်းချောင်းဝါမဟာပညာရှိက အရူးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ပြုံးလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ဝိုင်တစ်ခွက်ကို နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်းနဲ့ရောင်းတာ မလွန်လွန်းဘူးလား ...”</p> <p>ယင်းလုံက ပုဖန်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ မျက်ခေါင်းပေါက်တောင်ဝှေးဖြင့် ကြမ်းပြင်ကိုထောက်လိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>တခြားသူများကလည်း သဘောတူသည့်အနေဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြကြသည်။</p> <p> </p> <p>“ အရမ်းဈေးကြီးတယ်လို့ ထင်နေတာလား ...”</p> <p>ပုဖန်က နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများကို တွန့်ကွေးလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>နောက်အခိုက်အတန့်တွင် ဝိုင်ကရားအဖုံးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ချက်ချင်းပင် သက်တံ့ရောင်အလင်းတန်းထွက်ပေါ်လာပြီး အားလုံး၏ မျက်လုံးများကို ဖမ်းစားသွားသည်။ အရောင်အဆင်းက အလွန်လှပသော်လည်း သူတို့အားလုံးကို လန့်သွားစေသည်မှာ ပင်လယ်ပြင်အထက်တွင် လွင့်မျောနေသည်ဟု ထင်ရစေသော ၎င်း၏ ရနံ့ဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>အဖုံးဖွင့်လိုက်ချိန်တွင် ရနံ့က အရပ်မျက်နှာအနှံ့ ပျံ့သွားကာ စားသောက်ဆိုင်တံခါးမှတစ်ဆင့် အပြင်ဘက်ရှိလူများထံရောက်သွား၍ အားလုံးက ညှို့ယူဖမ်းစားခံလိုက်ရသည်။ မကြာမီ ထိုရနံ့က တစ်မြို့လုံးပျံ့နှံ့သွားသည်။</p> <p> </p> <p>ပုဖန်က ဝိုင်ကို အနံ့ခံကြည့်ပြီး ထပ်ပြောလိုက်သည်။</p> <p>“ ဒီဝိုင်ကို ဈေးကြီးတယ်လို့ထင်သေးလား ...”</p> <p> </p> <p>ယင်းလုံ၏ မျက်နှာက ချက်ချင်းရှုံ့မဲ့သွားသည်။ အတွေးတစ်ချက်ဖြင့် သူ့လက်ထဲတွင် အဝတ်အိတ်တစ်အိတ်ပေါ်လာပြီး ၎င်းကို စားပွဲပေါ် ဘတ်ခနဲပစ်တင်လိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ဒီမှာ နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်း ... ငါ့ကိုတစ်ခွက်ပေးတော့ ...”</p> <p>ယင်းလုံ ပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ငရဲဘုရင်အာဟနှင့် အခြားသူများ ချက်ချင်း ဆွံ့အကုန်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ခင်ဗျားရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာတွေ ဘယ်ရောက်သွားလဲ ...”</p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p style="text-align: center;">***</p>


Save