Book List

<h2 style="text-align: center;">အခန်း ၁၃၁၁</h2> <h2 style="text-align: center;">အရက်မူးနေသော နယ်သာရီ</h2> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p>“ အဲ့မိန်းမလည်း ဒီကိုရောက်လာတာလား ...”</p> <p>ငွေရောင်အရိုးစု၏မျက်လုံးအိမ်ထဲမှ တစ္ဆေမီးတောက်များက တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှုနေသကဲ့သို့  ပါးစပ်ဟထားသည်။</p> <p> </p> <p>“ သေချာတာကတော့ မဟာသူတော်စင်တွေတောင် အဆင့်တက်နိုင်တဲ့ ဝိုင်အကြောင်းကြားပြီး နတ်ဘုရားပျောက်ကွယ်တောင်က ရူးနေတဲ့မိန်းမလည်း ဒီတိုင်း ထိုင်မနေနိုင်တော့ဘူးထင်တယ် ...”</p> <p>မြူနက်ထဲမှ ပုံရိပ်ကပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ဧကရီပိလော့က ခြေလှမ်းကျဲကျဲဖြင့် ချည်းကပ်လာစဉ်တွင် သူ၏အနီရောင်ဝတ်ရုံက တလွင့်လွင့်ဖြစ်နေသည်။ ဝတ်ရုံကို ခါးအောက်ဘက်ပိုင်းမှစကာ ခွဲထားသဖြင့် သူမလှုပ်ရှားလိုက်ချိန်တိုင်း လှပသော ခြေတံသွယ်သွယ်များကို မြင်နေရသည်။</p> <p> </p> <p>ငွေရောင်အရိုးစုနှင့် ကောင်းကင်ပေါ်မှမြူနက်ကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ သူမမျက်နှာတွင် လှောင်ပြောင်သရော်သည့် အပြုံးတစ်ခုဖြစ်ပေါ်လာသည်။</p> <p>ကျဆုံးနတ်ဘုရားလိုဏ်ဂူနဲ့ မဟူရာဘုရားကျောင်းပါလား ... ကြည့်ရတာ ဒီတစ်ခေါက် ပိုင်ရှင်ပု လုပ်ခဲ့တာက ပြောစမှတ်တွင်စရာ ဖြစ်သွားပုံပဲ ... ငါလည်း သူ့ဆီက မြန်မြန်ယူမှဖြစ်မယ် ...”</p> <p> </p> <p>ပိလော့၏စိတ်ထဲ အတွေးတစ်ချက်ရောက်လာသဖြင့် သူမ၏နှုတ်ခမ်းများ တွန့်ကွေးသွားသည်။ ထို့နောက် တားမြစ်ဝိညာဉ်မြို့တော်သို့ ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ထွက်ခွာသွားတော့သည်။</p> <p> </p> <p>ငွေရောင်အရိုးစုက နှာမှုတ်လိုက်သည်။ ၎င်းကို တားမြစ်နယ်မြေသုံးခု၏ ဗြောင်ကျကျပြိုင်ဆိုင်မှုတစ်ခုဟု ဆိုရမည်ဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့၏ ဂုဏ်သိက္ခာများအပေါ် များစွာသက်ရောက်မည့် ကိစ္စလည်းဖြစ်သည်။ ကျဆုံးနတ်ဘုရားလိုဏ်ဂူက နတ်ဘုရားပျောက်ကွယ်တောင်နှင့်ယှဉ်ပါက မျက်နှာသာ မရတတ်သော်လည်း မဟူရာဘုရားကျောင်းကို နောက်ကောက်ကျနေ၍ မရပေ။</p> <p> </p> <p>ဝုန်းခနဲအသံကြီးထွက်လာပြီးနောက် ငွေရောင်အရိုးစုက မြို့ထဲသို့ ထွက်ခွာသွားသည်။ သူထွက်သွားပြီးနောက်တွင် ကျန်ရှိနေသောအရိုးစုများက မြေကြီးထဲ ပြန်ဝင်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>တစ်ဖက်က မဟူရာဘုရားကျောင်းကျင့်ကြံသူကလည်း မကောင်းဆိုးဝါးဆန်ဆန်ရယ်လိုက်ပြီးနောက် မြို့ဘက်သို့ ဦးတည်ထွက်ခွာသွားသည်။</p> <p> </p> <p>…</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီက ယို့ကျီးနှင့် အခြားလူများနှင့်တူတူ ပြန်လာသည်။ သူတို့အားလုံးက ငွေကြေးပမာဏအမြောက်အများ ယူလာကြပြီး တစ်ယောက်စီတွင် အနည်းဆုံး နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်းစီ ပါလာကြသည်။ သူတို့သည်လည်း စားသောက်ဆိုင်ငယ်လေးမှဝိုင်ကို မြည်းကြည့်ချင်နေကြသည်။</p> <p> </p> <p>သူတို့ရောက်လာချိန်တွင် စားသောက်ဆိုင်ရှေ့၌ လူများပြည့်နေပြီဖြစ်သည်။ မြေခွေးဖြူလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားသော နယ်သာရီက လူတန်းရှည်ကြီးကိုကျော်ကာ စားသောက်ဆိုင်ထဲဝင်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>ပုဖန်က စားပွဲတစ်လုံးတွင် ထိုင်နေသည်။ သူ့ရှေ့တွင် ကျောက်စိမ်းကရားတစ်လုံးရှိကာ များစွာသော ဖြူပြာရောင်ကြွေပန်းကန်လုံးများကို စားပွဲပေါ်တင်ထားသည်။ ခွက်များအားလုံးထဲတွင် အရောင်စုံဝိုင်ဖြင့် ဖြည့်ထားပြီး အရောင်တလက်လက်တောက်ပနေသည်။ စားသောက်ဆိုင်မှ မီးရောင်များနှင့် ပေါင်းစပ်လိုက်သည့်အခါ အံ့မခမ်းဖွယ် မြင်ကွင်းတစ်ခု ဖြစ်နေသည်။</p> <p> </p> <p>နယ်သာရ ပြန်ဝင်လာသည်နှင့် ပုဖန်က သူမကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး လေသံဖျော့ဖျော့ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။</p> <p>“ ပြန်လာပြီလား ...”</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်လုံးများမှေးကျဉ်းကာ အဝတ်အိတ်တစ်အိတ်ကိုထုတ်ပြီး ပုဖန်ကိုပေးလိုက်သည်။</p> <p>“ ဒီမှာ နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်း ငါ့ကိုလည်း ဝိုင်တစ်ခွက်‌ပေး ...”</p> <p>သူမက လေးနက်စွာပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ပုဖန်ကသူမဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးရန် မတွန့်ဆုတ်နေပေ။ ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ကို သူမထံ ကမ်းပေးလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>စားပွဲရှေ့တွင်ရပ်နေသော သူကောင်းမျိုးမိသားစုခေါင်းဆောင်များစွာက အကြည့်ချင်းဖလှယ်လိုက်ကြသည်။</p> <p> </p> <p>“ ဒီဝိုင်က တကယ်ပဲ နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်းတောင်တန်တာလား ...”</p> <p>ဈေးနှုန်းက သေးငယ်သောပမာဏမဟုတ်၍ သူတို့အားလုံး အနည်းငယ်တွန့်ဆုတ်နေကြသည်။ ၎င်းက သူကောင်းမျိုးမိသားစုတစ်စုအတွက်ဆိုလျှင်ပင် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးတစ်ခု ဖြစ်နေသည်။ နယ်သာသလင်းကျောက်များက ရိုးရိုးသာမန်သလင်းကျောက်များမဟုတ်၍ ၎င်းတို့နှစ်မျိးကြားမှ ကွာဟချက်က ကြီးမားလွန်းသည်။</p> <p> </p> <p>ဝိုင်တစ်ခွက်က မြို့ပေါင်းများစွာလောက်နီးနီး တန်ဖိုးကြီးနေတယ် ...</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီက ပုဖန်ပေးသောခွက်ကိုကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းများ တင်းတင်းစေ့ထားမိသည်။ သူမ စိတ်မရှည်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>ယို့ကျီး၊ လော့ကျီးနှင့် အခြားအကျဉ်းထောင် အရှင်သခင်များကလည်း တံခါးမှတစ်ဆင့် ဝင်လာကြသည် ။ ယခုချိန်တွင် စားသောက်ဆိုင်က အလွန်စည်ကားနေသည်။ သူတို့အားလုံး၏မျက်လုံးများက နယ်သာရီ့အပေါ်သာရောက်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>ဖြူပြာရောင် ကြွေခွက်ကိုကိုင်ထားသောနယ်သာရီက ပါးစပ်ကိုဖြည်းဖြည်းဟကာ ဝိုင်ကိုလောင်းထည့်လိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>မဟာသူတော်စင်တစ်ယောက်က ဒီဝိုင်ကိုသောက်ပြီး အဆင့်တစ်ဆင့် တက်သွားတယ်ဆို သူတော်စင်ငယ်တစ်ယောက် သောက်လိုက်ရင်ရော ဘယ်လိုအကျိုးသက်ရောက်မှာလဲ ...</p> <p>၎င်းက လူအများစု၏ရင်ထဲမှ မေးခွန်းတစ်ခုဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>ဝိုင်က မဟာသူတော်စင်တစ်ယောက်ကို အဆင့်တစ်ဆင့် တိုးသွားစေတယ်ဆိုရင် သူတော်စင်ငယ်တစ်ယောက်ကိုတောင် သုံး လေးဆင့်လောက် တိုးသွားစေမှာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလား ...</p> <p> </p> <p>လူအများစုက ထိုသို့ပင်တွေးနေကြသည်။</p> <p>တကယ်လို့ ဝိုင်က အဲ့လိုအကျိုးသက်ရောက်မှုမျိုးရှိရင်  တကယ်ပဲ နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်း တန်တာပေါ့ ... သူတော်စင်ငယ်တစ်ယောက်ကသာ သုံး လေးဆင့်လောက်ကို တစ်ခါတည်းတိုးသွားမယ်ဆိုရင် ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်တစ်ခုလုံး ရူးသွားတော့မှာပဲ ...</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီက ဝိုင်ကို တစ်ကျိုက်တည်း မော့သောက်လိုက်ပြီး သူမမျိုချလိုက်ချိန်တွင် လည်တံသွယ်သွယ်က လှုပ်ရှားသွားသည်။ သူမ မျက်လုံးများမှိတ်ထားပြီး မီးခိုးစိမ်းရောင်ဆံပင်က ယိမ်းနွဲ့နေသည်။</p> <p> </p> <p>ဝိုင်က သူမခံတွင်းထဲ ရောက်သွားသည်နှင့် သူမမျက်နှာက ရှုံ့တွသွားပြီး ပါးသပ်ဟလိုက်မိသည်။ လက်ရှိအချိန်တွင် သူမက ဝိုင်၏ စူးရှရှအရသာကို ခံစားနေရခြင်းဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>“ တော်တော်စပ်တာပဲ ...”</p> <p>နယ်သာရီက နှာခေါင်းရှုံ့ကာပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>မြေခွေးဖြူလေးက လက်ဖဝါးပိစိလေးများဖြင့် ဖန်ခွက်ကို ကိုင်ကြည့်ပြီး အနံ့ခံလိုက်သည်။ သူမ မျက်လုံးများ ချက်ချင်းအရောင်လက်သွားသည်။ ထို့နောက် လျှာထုတ်ကာ ခွက်ထဲမှ ကျန်ရှိနေသော ဝိုင်အားလုံးကို လျက်လိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ထိုနေရာမှလူအားလုံးက သိချင်စိတ်ကြောင့် နယ်သာရီ့ကို မျက်လုံးများပြူးကျယ်လျက် ကြည့်နေကြသည်။ ဝိုင်သောက်ပြီးသည့်နောက် သူမတွင် မည်သည့်အရာများဖြစ်မည်ကို မသိကြပေ။</p> <p>သူမ အဆင့်တစ်ဆင့်ကို ကျော်နိုင်သွားမှာလား ... အဆင့် နည်းနည်းလောက်တော့ တစ်ခါတည်းကျော်သွားမယ်ထင်တယ် ...</p> <p> </p> <p>ဝိုင်သောက်ပြီးချိန်တွင် နယ်သာရီ၏ ဖြူဖျော့နေသောမျက်နှာက ချက်ချင်းပင် သွေးရောင်လွှမ်းလာသည်။ သူမ ပါးစပ်ဟလိုက်ပြီး လျှာထုတ်ကာ အသက်ပြက်းပြင်းရှုနေရသည်။</p> <p> </p> <p>ဝိုင်လက်ကျန်များကို လျက်လိုက်သော မြေခွေးဖြူလေးကလည်း စိတ်ရှုပ်ထွေးနေပုံရကာ မျက်နှာနီရဲလျက် နယ်သာရီ၏ ပခုံးပေါ် လှဲနေသည်။</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီ ရုတ်တရက် ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြစ်ပြီး လဲကျလုမတတ်ဖြစ်သွားသည်။ ပုဖန် နှုတ်ခမ်းကိုတွန့်လိုက်မိသည်။ ဤသို့ဖြစ်မည်ကို ခန့်မှန်းထားပြီးသားဖြစ်၍ သူမခါးကိုဖက်ကာ ထိန်းထားလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီ၏မျက်နှာက အလွန်အမင်းနီရဲလာသည်။ သူမ ပါးစပ်ဟကာ အသက်ရှုလိုက်ချိန်တွင် အရက်နံ့များထွက်လာသည်။</p> <p> </p> <p>“ အ ... အရသာရှိတယ် ...”</p> <p>နယ်သာရီ မျက်လုံးများမှေးစင်းကာ ပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ပုဖန်က သူမခါးကို ဖက်ထားပြီးနောက်တွင် သူမက ဆက်တိုက်ခေါင်းခါနေပြီး ပုဖန်၏ခေါင်းကို သူမခေါင်းဖြင့်တိုက်လိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ပုဖန်၏ မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်းရှုံ့မဲ့လာသည်။ နယ်သာရီက အရက်မူးပြီးနောက်တွင် ထိန်းရမလွယ်သောလူဖြစ်ကြောင်း သူသိသည်။</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီ၏ ပခုံးပေါ် လှဲလျောင်းနေသော မြေခွေးဖြူလေးမှာမူ ခြေချောင်းလက်ချောင်းများ အားလျော့နေပြီး ပြုတ်ကျတော့မတတ်ဖြစ်နေသည်။ ပုဖန်က မြေခွေးလေးကို သူ့ပခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်။ မြေခွေးဖြူလေး၏ နွေးထွေးသောခေါင်းပွတ်နေလျက် ပုထန် ငိုရမည် ရယ်ရမည်ကို မသိတော့ပေ။</p> <p> </p> <p>သူ့ခေါင်းကို အကြိမ်အနည်းငယ် အတိုက်ခံထားရ၍ သည်းမခံနိုင်တော့ပေ။</p> <p>တခြားလူတွေ အရက်မူးရင် အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ လျှောက်ပြောတာဖြစ်ဖြစ် အိပ်ရာပေါ်မှာ တန်းအိပ်သွားတာဖြစ်ဖြစ်လုပ်တာလေ ... နယ်သာရီက သူမ မူးနေရင် ဘာလို့ သူများခေါင်းတွေကို လိုက်တိုက်နေရတာလဲ ...</p> <p> </p> <p>“ ဝှိုက်တီရေ ...”</p> <p>ပုဖန် ခပ်တိုးတိုးခေါ်လိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ဝှိုက်တီက လိုက်ကာစကိုမ၍ မီးဖိုချောင်ထဲမှ ထွက်လာပြီး သူ၏မျက်လုံးများက အပြာရောင်တောက်နေသည်။</p> <p> </p> <p>“ ဝိုင်ကို စောင့်ကြည့်နေဦး ငါပြန်လာမယ် ...”</p> <p>ပုဖန် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် မြေခွေးဖြူလေးကို ပခုံးပေါ်တင်ကာ နယ်သာရီကို တွဲ၍ ဒုတိယထပ်သို့ တက်လာသည်။ နယ်သာရီက သူမခေါင်းနှင့် ပုဖန်ကို ထပ်တိုက်ရန် ပြင်နေသော်လည်း သူ့လက်ဖြင့်ကာထားလိုက်သည်။ သူမ ခေါင်းကို ဖြည်းဖြည်းပုတ်လိုက်ပြီး ကူကယ်ရာမဲ့နေသည်။</p> <p> </p> <p>လူအားလုံးက သူ့ကဲ့သို့ အရက်မူးပြီးချိန်တွင် အေးဆေးနေတတ်သူများမဟုတ်ကြောင်း သူသဘောပေါက်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>ဝီ ...</p> <p> </p> <p>ရုတ်တရက် ပုဖန်၏ ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားပြီး မျက်လုံးများမှေးကျဉ်းလိုက်သည်။ ယို့ကျီး၊ အကျဉ်းထောင် အရှင်သခင်များနှင့် သူကောင်းမျိုးမိသားစုခေါင်းဆောင်များက လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည်။</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီက အရက်မူးနေပြီဖြစ်၍ သူမကိုယ်သူမ မေ့သွားသည့်အပြင် အားလုံးသိချင်နေကြသော အဆင့်တစ်ဆင့်ကို ဖြတ်ကျော်တော့မည်ဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>ဂျိန်း ...</p> <p> </p> <p>သူမ အော်ရာက အဆက်မပြတ်တိုးလာသည်။ သူမ အဆင့်တစ်ဆင့်ကိုရောက်တော့မည့်အကြောင်း သင်္ကေတပင် ဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>သို့ရာတွင် အံ့အားသင့်စရာကောင်းသည်မှာ အော်ရာများ မြင့်တက်လာမှုက ခဏသာ ကြာလိုက်ပြီး အဆုံးတွင် နယ်သာရီက အဆင့်တစ်ခုသာ တိုးသွားခဲ့သည်။ ယခုအခါတွင် သူမက ဘုံနှစ်ပါးသူတော်စင်ငယ်ဖြစ်သွားပြီဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>ကျိန်စာမြွေများ ပေါက်ကွဲထွက်ပြီးနောက်တွင် နယ်သာရီက ပြင်းထန်သော ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများကို ခံစားခဲ့ရသော်လည်း သူမ၏ ကျင့်ကြံဆင့်က သိသိသာသာ တိုးလာခဲ့သည်။ ထို့အပြင် ကျိန်စာမြွေက သူမ၏ ကျင့်ကြံဆင့်ကို မသိမသာတိုးမြှင့်ပေးခဲ့သည်။ ယခု ဝိုင်တစ်ခွက်သောက်ပြီးသည့်နောက်တွင် သူမ၏ ကျင့်ကြံဆင့်တစ်ဆင့် တိုးသွားခဲ့သည်။</p> <p> </p> <p>“ တစ်ဆင့်တည်းလား ...”</p> <p> </p> <p>“ သူတော်စင်ငယ်တွေက ဝိုင်သောက်ပြီးရင် အဆင့်တစ်ဆင့်ပဲ တိုးနိုင်တာလား ...”</p> <p> </p> <p>“ သူမက ဝိုင်အတုကို သောက်လိုက်မိတာများလား ...”</p> <p> </p> <p>သူကောင်းမျိုးမိသားစုခေါင်းဆောင်များက အံ့ဩလွန်း၍ ဘာပြောရမည်ပင် မသိတော့ပေ။ သူတို့ မျက်မှောင်မကြုတ်ပဲ မနေနိုင်ဖြစ်သွားပြီး သံသယများဖြင့် ပြည့်လာသည်။</p> <p> </p> <p>သို့ရာတွင် ပုဖန်၏ဝိုင်က အတုမဟုတ်ကြောင်း သိသာလှသည်။ ဝိုင်က သူတော်စင်ငယ်တစ်ယောက်ကိုလည်း အဆင့်တစ်ဆင့်သာတက်အောင် လုပ်ပေးနိုင်သည်ဟူသော သဘောပင်ဖြစ်သည်။ တခြားတစ်မျိုးပြောရမည်ဆိုလျှင် သောက်သုံးလိုက်သူက မည်သည့်အဆင့်ပင်ရောက်နေသည်ဖြစ်စေ အဆင့်တစ်ဆင့်ကိုသာ ကျော်ဖြတ်နိုင်စေမည်ဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>ရလဒ်က ကောင်းကင်ဘုံကိုပင်ဖီဆန်နိုင်သည့် အကျိုးသက်ရောက်မှုမျိုးဖြစ်သော်လည်း လူအများက နောင်တရကုန်ကြသည်။ အထူးသခြင့် သူတော်စင်ငယ်များဖြစ်သည်။ အကယ်၍ ဝိုင်က သူတော်စင်ငယ်များအတွင် အဆင့်တစ်ဆင့်သာ တိုးမြင့်ပေးသည်ဆိုပါက နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်းက သူတို့အတွက် မတန်ပေ။ နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်းဟူသောပမာဏက သူတော်စင်ငယ်များနှစ်ပေါင်းများစွာ ကျင့်ကြံရန် ရင်းမြစ်များဝယ်ယူနိုင်သော ငွေကြေးပမာဏဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>သို့သော်လည်း မဟာသူတော်စင်နှင့် ဘုံကိုးပါးသူတော်စင်ငယ်များအတွက်မူ ဤဝိုင်က နတ်ဘုရားအဆင့်ဝိုင်မျိုးဖြစ်နေသည်။ ဘုံကိုးပါးသူတော်စင်ငယ်များက ဤဝိုင်ကို သောက်လိုက်ပါက မဟာသူတော်စင်နယ်ပယ်သို့ ရောက်ရှိသွားနိုင်သည်။ ၎င်းက ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်အတွက်မူ မဟာသတင်းကောင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ဤဝိုင်ကိုသောက်လိုက်ခြင်းဖြင့် မဟာသူတော်စင်များစွာ ပေါ်ထွက်လာနိုင်၍ များစွာအကျိုးရှိလှသည်။</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီ၏ အဆင့်တက်ခြင်းပြီးဆုံးသွားသောအခါ ပုဖန်၏မျက်နှာက လေးနက်တည်ကြည်လာသည်။ နယ်သာရီ၏မျက်နှာကို မြင်သည့်အခါ အဝေးတွင် ဓားပြားကြီးကိုလွယ်ကာ ရပ်နေသောယို့ကျီး၏မျက်နှာ  ဖြူဆုတ်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>နယ်သာရီ၏ကိုယ်မှ အစိမ်းရောက်တောက်တောက်အလင်းတန်းများထွက်လာပြီး အေးစက်၍ မကောင်းဆိုးဝါးဆန်သောမြွေများက သူမခန္ဓာကိုယ်တစ်ဝိုက် ရစ်ပတ်နေကာ ပုဖန်ကို စူးစူးရဲရဲကြည့်နေကြသည်။</p> <p> </p> <p>အစိမ်းရောင်အလင်းတန်းကြီးပျောက်ကွယ်သွားရန် အချိန်အတော်ကြာလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>“ ကျိန်စာမြွေ ...”</p> <p>ပုဖန် မျက်လုံးများ မှေးကျဉ်းသွားသည်။ နယ်သာရီစကိုယ်မှ ကျိန်စာအကြောင်းတွေးမိသည့်အခါ သူအနည်းငယ် ခေါင်းကိုက်မိလာသည်။</p> <p> </p> <p>သူမလက်ကိုဆွဲ၍ ဒုတိယထပ်ကိုခေါ်သွားသည်။ ထို့နောက် သူမအခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာ အထဲဝင်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ မြေခွေးဖြူလေးကိုလည်း ပခုံးပေါ်မှချကာ နယ်သာရီ၏ ခေါင်းရင်းတွင် ထားလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>မိန်းကလေးနှင့် မြေခွေးဖြူလေးက ကုတင်ပေါ်တွင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေကြသည်။ ပုဖန် အခန်းထဲမှထွက်လာပြီး တံခါးပိတ်ကာ အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းလာသည်။</p> <p> </p> <p>ထိုအချိန်တွင် ကြီးမြတ်အဆင့် တွယ်တာရာမဲ့စမ်းချောင်းဝါဝိုင်က သူတော်စင်ငယ်များအား အဆင့်တစ်ဆင့်သာ တိုးမြှင့်သွားစေနိုင်သောသတင်းက ပျံ့နှံ့နေပြီးဖြစ်သည်။ တန်းစီ၍ စောင့်ဆိုင်းနေကြသော မိသားစုခေါင်းဆောင်များက အကြည့်ချင်းဖလှယ်နေကြသည်။ အများစုက မစောင့်ဆိုင်းလိုသော်ပဲ ထွက်သွားကြသည်။ သူတို့က ဝိုင်၏ အဆင့်တိုးမြင့်စေနိုင်သည့် သက်ရောက်မှုကြောင့် ဤနေရာတွင် ရောက်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းက မဟာသူတော်စင်ကို အဆင့်တက်သွားစေနိုင်၍ သူတော်စင်ငယ်ဆိုပါက သုံး လေးဆင့် တက်သွားစေနိုင်သည်ဟု ထင်ခဲ့ကြသည်။</p> <p> </p> <p>သို့ရာတွင် ဝိုင်က သူတို့ထင်သကဲ့သို့ မှော်ဆန်သည့်ပုံမဟုတ်တော့ပေ။</p> <p> </p> <p>တန်းစီနေခဲ့သောလူများထွက်သွားသည်ကို ပုဖန် တည်ငြိမ်စွာကြည့်နေသည်။ ထိုသို့ဖြစ်မည်ကို သူမှန်းဆမိသည်။ ထိုလူများက အခွင့်အရေးသမားများသာဖြစ်သည်။ ဝိုင်တစ်ခွက်တည်းဖြင့် အဆင့်ပေါင်းများစွာတိုးသွားချင်ကြသော်လည်း လောကတွင် ဤမျှလွယ်ကူသောအရာမရှိပေ။</p> <p> </p> <p>ကြီးမြတ်အဆင့် တွယ်တာရာမဲ့စမ်းချောင်းဝါဝိုင်က မှော်ဆန်သော်လည်း အဆင့်သုံးလေးဆင့် တစ်ချိန်တည်းတက်သွားခြင်းက ကျင့်ကြံသူများအတွက်လည်း မကောင်းလှပေ။ အဆင့်တစ်ဆင့်သာတက်သွားခြင်းကလည်း အလွန်ကောင်းသည်ဟု ပုဖန်တွေးနေမိသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ဝိုင်က ခန္ဓာကိုယ်တွင်းကို သန့်စင်ပေးလိုက်ပြီး အခြေခံအုတ်မြစ်များက်ု ပိုမိုသန်မာလာစေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>ကျင့်ကြံသူများတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ထွက်သွားသော်လည်း ပုဖန်၏ အမူအယာက မပြောင်းလဲပေ။</p> <p> </p> <p>ယို့ကျီးနှင့် အခြားလူများက သူ့ကိုလေးစားစွာကြည့်နေကြပြီး ဤကဲ့သို့သော အလှည့်အပြောင်းဖြစ်ချိန်၌ပင် တည်ငြိမ်နေနိုင်သော သူ၏တည်ကြည်မှုကို အံ့ဩနေကြသည်။</p> <p> </p> <p>သူတို့သည်လည်း ငွေပေး၍ ဝိုင်ကိုဝယ်လိုက်ကြသည်။ ဝိုင်ကို စားသောက်ဆိုင်အပြင်ဘက်သို့ ယူသွားခွင့်မပြုသည်ဖြစ်၍ ထိုနေရာ၌ပင် တစ်ထိုင်တည်းသောက်လိုက်ကြသည်။</p> <p> </p> <p>သောက်ပြီးသည်နှင့် အားလုံးအရက်မူးကုန်ကြသည်။</p> <p> </p> <p>ကျင်းကျောင်း၏ မျက်နှာက နီရဲနေပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို အဆက်မပြတ်ထုရိုက်ကာ အော်ဟစ်နေသည်။ ယို့ကျီးက တခစ်ခစ်ရယ်နေသည်မှာ မရပ်တော့ပေ။ ပုံမှန်အချိန်တွင် သူတို့အားလုံးက လူအများရိုသေလေးစားရသော အကျဉ်းထောင်အရှင်သခင်များဖြစ်ကြသော်လည်း အရက်မူးလာသည့်အခါ အရူးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ပြူမူနေကြသည်။</p> <p> </p> <p>အပြုံးအရယ်မရှိသော ယို့ကျီးသည်ပင် ဝိုင်သောက်ပြီး‌သည်နှင့် သူမဓားကြီးကို စားသောက်ဆိုင်ထဲတွင် လွှဲရမ်းနေသည်။</p> <p> </p> <p>ပုဖန် မျက်ခုံးနှစ်ခုကြားအလယ်ကိုပွတ်နေပြီး သူတို့အားလုံးက်ု အပြင်ထုတ်လိုက်ရန် ဝှိုက်တီ့ကို မှာလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>သူကောင်းမျိုးမိသားစုခေါင်းဆောင်အများအပြားက ဝိုင်ကို နယ်သာသလင်းကျောက်တစ်သန်းကို မတန်သည်ဟုထင်၍ စိတ်ပျက်သွားကြသော်လည်း တန်းသစီနေသည့် လူပေါင်းများစွာ ကျန်နေသေးသည်။ သူတို့က ဝိုင်အတွက် ငွေပေးချေပြီး ချက်ချင်းသောက်လိုက်ကာ ဤနေရာတွင်ပင် အဆင့်တစ်ဆင့်ကျော်ဖြတ်နိုင်သွားကြသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့အားလုံးအရက်မူး၍ ရမ်းကားကုန်သဖြင့် ဝှိုက်တီက အကုန်လုံးကို ဆိုင်အပြင်ဘက်နှင်ထုတ်လိုက်ရသည်။</p> <p> </p> <p> သူတို့အားလုံးက အရက်မူးနေ၍ ပုဖန်က သူတို့ကို ပြဿနာရှာသူများဟု မသတ်မှတ်လိုက်ပေ။ ထိုသို့မဟုတ်ပါက အဝတ်ချွတ်နတ်ဆိုး ထပ်ပေါ်လာလိမ့်မည်။</p> <p> </p> <p>ငရဲဘုရင်အာဟက တိတ်ဆိတ်စွာရောက်လာပြီး စားသောက်ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝါးလုံးကွဲအော်ရယ်တော့သည်။</p> <p> </p> <p>“ ဟားဟားဟားဟား ကောင်လေးပုဖန် မင်းရဲ့ဝိုင်က တကယ်ကောင်းလွန်းတာပဲ ...  ငါကိုင်တိုင် ချီးကျူးရတဲ့သူ ဖြစ်ထိုက်ပါပေတယ် ...”</p> <p> </p> <p>ထိုလူ ယမန်နေ့က အရက်မူးနေစဉ်ပြောခဲ့သောစကားများကို ပုဖန်မှတ်မိနေသေးသည်။ ထိုအကြောင်းကို တွေးမိသွား၍ သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် အေးစက်သောအပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။</p> <p> </p> <p>သောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့ဟာလေး တဲ့လား...</p> <p>ပုဖန်၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများကွေးညွတ်သွားသည်။</p> <p> </p> <p>ငရဲဘုရင်အာဟက အေးစက်စက်အရာတစ်ခုက သူ့ထံသို့ ‌ရိုက်ခတ်လာသည်ဟု ခံစားမိ၍ ချက်ချင်းပင် ရယ်သံ ရပ်တန့်သွားသည်။</p> <p>ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ ...</p> <p> </p> <p>အဘယ့်ကြောင့် ထိုသို့ခံစားရသည်ကို သူ မတွေးနိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်။</p> <p> </p> <p>“ ငါ့ကို ဝိုင်နောက်တစ်ခွက်ပေးပါဦး ...”</p> <p>ငရဲဘုရင်အာဟ ရယ်ရယ်မောမောနှင့် ပြောလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ဝိုင်သောက်ရင်း အဆင့်တက်နိုင်မယ်ဆို သူဘာလို့ ကျင့်ကြံနေဦးမှာလဲ ... သူလုပ်ဖို့လိုတာက နေ့တိုင်းဝိုင်တစ်ခွက်သောက်နေရုံပဲလေ ... ဒါဆို ရက်နည်းနည်းကြာရင် သူ့အဖေထက်တောင် ပိုစွမ်းအားရှိသွားလောက်ပြီ ...</p> <p> </p> <p>“ ပြီးတော့ အစပ်ချောင်းတွေလည်း ပေးပါဦး ...”</p> <p>သူ၏ အစပ်ချောင်းများ ကုန်သွားပြီဖြစ်သည်။</p> <p> </p> <p>“ အစပ်ချောင်းလား မရှိတော့ဘူးလေ ...”</p> <p>ပုဖန်က ငရဲဘုရင်အာဟကို ဝိုင်တစ်ခွက်ပေးလိုက်ပြီးနောက် အစပ်ချောင်းများ ‌မပေးတော့ပေ။</p> <p> </p> <p>‌မနေ့က ငါ့ကို သောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့ဟာလို့ခေါ်တာ ဘယ်သူလဲ ...</p> <p> </p> <p>“ အစပ်ချောင်းတွေက ဘာလို့မရှိတော့တာလဲ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ... မင်းဆီမှာ အများကြီးရှိနေတာ မနေ့ကတောင် တွေ့လိုက်သေးတယ်လေ ...”</p> <p>ငရဲဘုရငါအာဟ၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။ ပုဖန်ကို သူမယုံပေ။</p> <p> </p> <p>“ ဟေး စိတ်ပုတ်တဲ့ လူငယ်လေး ... လာပါ ငါ့ကိုအစပ်ချောင်းတွေရောင်းပါ ငါပိုက်ဆံပေးပါ့မယ်...”</p> <p> </p> <p>သူ ပြုံးလိုက်ပြီး အဝတ်အိတ်တစ်အိတ်ကိုထုတ်ကာ ပုဖန်၏မျက်နှာရှေ့တွင် ယမ်းပြလိုက်သည်။</p> <p> </p> <p>ပုဖန်၏ နှုတ်ခမ်းကတွန့်သွားပြီး‌ မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်းအေးစက်လာသည်။</p> <p>“ ကျုပ်က သောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့ကောင်ဆိုတော့ အစပ်ချောင်းတွေ မရှိတော့ဘူး ... တကယ်တော့ ဘယ်တော့မှ ထပ်မရှိတော့ဘူးဆိုရင် ပိုမှန်မယ် ... ဒီဘဝမှာ ထပ်ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး ...”</p> <p> </p> <p>ထိုစကားကိုကြားသည့်အခါ ငရဲဘုရင်အာဟ ထိတ်လန့်သွားသည်။</p> <p>ပုဖန်က သောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့ကောင်ဆိုတဲ့စကားကို ဘယ်က တတ်လာတာလဲ ... ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ ... ဘုရားရေ ငါတော့ အရက်မူးနေတုန်းက ဘာတွေလုပ်မိလဲမသိဘူး တစ်ခုမှလည်း မမှတ်မိတော့ဘူး ...</p> <p> </p> <p>သို့ရာတွင် ပုဖန်၏ မျက်နှာသေကြီးကို မြင်သောအခါ အာဟ ပါးစပ်ပိတ်နေရန်သာ‌ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဝိုင်ခွက်ကိုကိုင်ထားပြီး ဘေးတစ်နေရာသို့သွားကာ သောက်လိုက်သည်။ မျက်လုံးမှိတ်၍ မေးစေ့ကိုပွတ်ကာ အဆင့်တက်ခြင်း၏ သာယာမှုရောက်ရှိလာမည်ကို စောင့်ဆိုင်းနေသည်။</p> <p> </p> <p>သူ အချိန်ကြာမြင့်စွာ စောင့်နေသော်လည်း အဆင့်တက်ခြင်းက မဖြစ်ပေါ်လာပဲ အနည်းငယ်သာ မူးဝေလာသည်။</p> <p> </p> <p>ဘာလဲဟ ...</p> <p>ငရဲဘုရင်အာဟ အေးခဲသွားမိသည်။</p> <p> </p> <p>ဝိုင်က ပထမဆံးတစ်ကြိမ်သောက်ရင်ပဲ အဆင့်တက်ဖို့ ကူညီပေးတာများလား ... တကယ်ကြီးအဲ့လိုလား ...</p> <p> </p> <p>မွှေးပျံ့သောရနံ့တစ်မျိုးနှင့်အတူ ခြေသံထွက်ပေါ်လာသည်။</p> <p> </p> <p>“ အိုး မွှေးလိုက်တဲ့ အနံ့လေးပါလား ... ပိုင်ရှင်ပုနဲ့တောင် မတွေ့ရတာကြာပြီ ဒီတစ်ခါရော ဘယ်လိုအရာတွေ ဖန်တီးထားသေးတာလဲ ...”</p> <p>နူးညံ့ချိုသာသော အသံတစ်သံက လေထဲတွင် ပဲ့တင်ထပ်လာသည်။</p> <p> </p> <p>ကျန်နေသေးသည့် သူကောင်းမျိုးမိသားစုခေါင်းဆောင်များက သူတို့မြင်လိုက်ရသည်ကြောင့် အံ့ဩသွားကြသည်။ သိမ်မွေ့၍ ကျက်သရေရှိသော ပုံရိပ်တစ်ခုက ရင်သပ်ရှု့မောစရာကောင်းလောက်အောင် လှပလွန်းနေသည်။</p> <p> </p> <p>ဧကရီပိလော့က သူမ၏ ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်လှပသော မျက်နှာတွင် အပြုံးတစ်ခု ဆင်မြန်းလျက် စားသောက်ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသည်။</p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p style="text-align: center;">***</p>


Save