Book List

<h2 style="text-align: center;">အပိုင်း(၇၁၄)</h2> <h2 style="text-align: center;">ဝမ်ချင်းဆေဘာပြန်ပေါ်လာခြင်း</h2> <p> </p> <p><br />  </p> <p>“ကောင်လေး မင်းကိုယ်မင်းသိပ်ပြီးအထင်ကြီးမနေနဲ့။ စဉ်းစားဆင်ခြင်ပြီး စိတ်လိုက်မာန်ပါ မပြုမိအောင် ထိန်းလိုက်ဦး”</p> <p><br />  </p> <p>တစ်ချိန်လုံးဆိတ်ဆိတ်နေခဲ့သော လူသားမျိုးနွယ်၏ ဂိတ်စောင့် လုထျန်းဟွာက တင်းဟောက်ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ကာ ခေါင်းကိုအသာယမ်းလိုက်သည်။ သိသာထင်ရှားစွာပင် သူက တင်းဟောက်၏စွန့်စားမှုများကို သဘောမကျချေ။ လူသားမျိုးနွယ်၏ အဖွဲ့ဝင်တစ်ဦးအနေဖြင့် ဤအကြံဉာဏ်ကို ကြင်နာစွာပေးရမည် ဖြစ်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>"ခွေးဝံပုလွေတစ်ကောင်ကိုသတ်ဖို့ ဘာအစွမ်းတွေလိုသေးလို့လဲ"</p> <p>တင်းဟောက်က ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်ထံ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>နောက်တစ်ထပ်သို့ တက်ရန်ပြင်နေသည့် ကြောင်လိမ်လှေကားပေါ်မှ ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာလည်း ရပ်တန့်လိုက်ပြီး အောက်မှမြင်ကွင်းကိုကြည့်ကာ ရယ်မောလိုက်သည်။ သူသည် ၉၆ ထပ်သို့တက်ရန် အလျင်မလိုတော့ချေ။ လူသားမျိုးနွယ်၏ သနားစရာ ကောင်းလှသော ဤမကောင်းဆိုးဝါးကို သူ၏ဝမ်းကွဲအစ်ကိုက တစ်စစီဆုတ်ဖြဲတော့မည်ကို ကြည့်ရခြင်းက သူ့အတွက်ပို၍ယစ်မူးစရာ ကောင်းပေလိမ့်မည်။</p> <p>"မင်းရဲ့သတ္တိကိုပဲ ချီးကျူးရမှာလား၊ ဒါမှမဟုတ် မင်းရဲ့မိုက်မဲမှုကိုပဲ ရယ်ရမလား ငါတကယ် မသိတော့ဘူး"</p> <p>ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဘုရင်၏ သွေးဆာနေသော မျက်လုံးများမှ အလင်းရောင်က တင်းဟောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံထားသည်။ သရဲတစ္ဆေများ၏ အော်ဟစ်ညည်းတွားသံများနှင့် ဝံပုလွေတို့၏ အော်သံများကို ခပ်ရေးရေး ကြားနေရ၏။</p> <p>သူက တစ်လုံးချင်းပြောလိုက်သည်။ "ငါမင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း သေချင်လာတဲ့အထိ မခံနိုင်အောင် နှိပ်စက်ပြမယ်"</p> <p><br />  </p> <p>"နားညည်းတယ်။ ငရဲကို သွားလိုက်တော့" ထက်ရှသောဓားသွားတစ်စင်းကဲ့သို့ ငွေရောင်တလက်လက် တောက်ပနေသည့် တင်းဟောက်၏ မျက်လုံးများသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ခြုံလွှမ်းထားသည့် သွေးရောင်အလင်းကိုဖြတ်ကာ ထိုးဖောက်သွား၏။</p> <p>သူက ခြေတစ်လှမ်းရှေ့တိုးလိုက်ကာ ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်၏ရှေ့သို့ တမဟုတ်ချင်း ရောက်သွားသည်။</p> <p><br />  </p> <p>"တစ်မိုင်ကို လက်မဖြစ်အောင် ချုံ့ခြင်းလား"</p> <p><br />  </p> <p>အားလုံးမှာ ချက်ချင်းပင် ထိတ်လန့်သွားသည်။</p> <p><br />  </p> <p>၎င်းက နေရာလွတ်၏နိယာမများကို ပုံပျက်စေသော မှော်စွမ်းရည်တစ်ခု ဖြစ်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>အနက်ရောင်ချပ်ဝတ်တန်ဆာဝတ်ထားသည့် လူသားတစ်ဦးက ဤမျှနက်နဲသော ပညာစွမ်းကို အမှန်တကယ် ကျွမ်းကျင်တတ်မြောက်သည်လော။ သို့မဟုတ် အဖိုးတန်လက်နက်အချို့ကို သုံးလိုက်သည်လော။</p> <p><br />  </p> <p>ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်က တုန်လှုပ်သွားပြီး သူဒုက္ခတွေ့တော့မည်ကို သိလိုက်၏။</p> <p><br />  </p> <p>သို့သော် နောက်တစ်ခဏတွင် နဂါးဟိန်းသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး တင်းဟောက်၏ လက်မောင်းတစ်ဝိုက်တွင် ခရမ်းရောင်အလင်းလုံးတစ်ခု ရစ်ပတ်လာသည်။ သူက လက်သီးတစ်ချက်ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး သူ၏လက်သီးသည် ခရမ်းရောင် ရောင်ခြည်စက်ဝန်းတစ်ခုထဲတွင် ဖုံးကွယ်နေ၏။</p> <p><br />  </p> <p>"ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာလက်သည်း"</p> <p><br />  </p> <p>ပြင်းထန်သောမာန်သွင်းသံနှင့်အတူ ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်က သူ၏ လက်ဖဝါးကို ရိုက်ချလိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>တခဏအတွင်းမှာပင် သူ၏ညာလက်ပေါ်တွင် မရေမတွက်နိုင်သည့် အနက်ရောင် အမွှေးအမျှင်များ ထွက်ပေါ်လာပြီး လက်သည်းများက အနက်ရောင်ပြောင်းသွားသည်။ သူ၏လက်ဖဝါးသည် ရုတ်တရက် ကြီးလာပြီး ဧရာမဝံပုလွေလက်သည်းအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားကာ သူ့လက်ချောင်းများတစ်ဝိုက်တွင် အနက်ရောင် မိစ္ဆာရောင်ဝါများ လှည့်ပတ်နေသည်။</p> <p><br />  </p> <p>လက်သီးနှင့်လက်ဝါးတို့ ထိပ်တိုက်တွေ့ချိန်၌ ဝံပုလွေလက်သည်းက တင်းဟောက်၏ လက်သီးကို ဖမ်းချုပ်လိုက်သည်။</p> <p>"သေစမ်း" ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာက အော်ဟစ်လိုက်သည်။</p> <p>ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာများ၏ မှော်အစွမ်းနှင့် ခွန်အားကို ၎င်းတို့၏လက်သည်းများတွင် စုစည်းထား၏။</p> <p><br />  </p> <p>အာခီအန်ခေတ်မှ ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာနတ်ဘုရားသည် နတ်လက်နက်များကို လက်သည်းများသက်သက်ဖြင့် ဖမ်းယူခြင်း၌ ကျော်ကြားခဲ့သည်။ ဤမျှော်စင်တွင် လူသား စစ်သည်များ၏ ချီနှင့် နတ်ဆိုးသခင်များ၏ မိစ္ဆာရောင်ဝါတို့က ဖိနှိပ်ခံထားရ၏။ အချိန်အများစုတွင် ပြိုင်ပွဲများ၏ အောင်နိုင်သူမှာ ကာယကြံ့ခိုင်မှု ပိုမိုအားကောင်းသူဖြစ်သည်။ မိစ္ဆာများသည် လူသားများထက် အဆပေါင်းများစွာ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကြံ့ခိုင်သူများအဖြစ် မွေးဖွားလာကြသည်ကို လူတိုင်းသိ၏။</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်တစ်ယောက် သူ့တိုက်ကွက်နှင့်သူ သေတော့မည့်ပုံ ပေါ်လာသည်။</p> <p><br />  </p> <p>သို့သော် ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်၏ မျက်နှာပေါ်ရှိ ကျေနပ်နေသော အပြုံးသည် မကြာမီ အံ့ဩထိတ်လန့်သည့်အသွင်သို့ ပြောင်းလဲသွား၏။ အားလုံးလည်း ကြက်သေသေသွားကြသည်။ တင်းဟောက်၏လက်ဖဝါးကို အပြည့်အဝရစ်ပတ်ထားသော ဧရာမဝံပုလွေနက်လက်သည်းမှာ ခရမ်းရောင်အလင်းတန်းများဖြင့် ထိုးဖောက်ခံနေရသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။</p> <p><br />  </p> <p>"ဒါက..." တစ်စုံတစ်ယောက်က နှိုးဆော်သတိပေးသကဲ့သို့ အော်ဟစ်လိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>နောက်တစ်ခဏ၌ ခရမ်းရောင်အလင်းတန်းများ၏ထိုးသွင်းမှုအောက်တွင် ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်၏ ဝံပုလွေလက်သည်းတစ်ခုလုံးသည် စက္ကူစများကဲ့သို့ အမှုန်အမွှားများအဖြစ် ပြိုပျက်သွားပြီး လေထဲသို့ လွင့်ထွက်ပျောက်ကွယ်သွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>"မဟုတ်ဘူး…" ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်က ထိတ်လန့်တကြားအော်လိုက်ပြီး ကမန်းကတမ်း နောက်သို့ဆုတ်လိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>ကံမကောင်းစွာဖြင့် တင်းဟောက်က သူ့ကို နောက်တစ်ကြိမ်အခွင့်အရေး မပေးတော့ခြင်းပင်။ သူ၏ ပြိုင်ဘက်ကင်းသော ကာယခွန်အားက ပြည့်လျှံထွက်လာသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး၏စွမ်းအားသည် ကျောရိုးကို ဝင်ရိုးအဖြစ်ထားကာ သူ့ကြွက်သားမျှင်တိုင်းကို တုန်ခါစေပြီး အဆက်မပြတ်စီးဆင်းကာ ပေါက်ကွဲထွက်သွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>ခရမ်းရောင်ဧကရာဇ်ကျောက်စိမ်းတုံးက သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြောင်းလဲသွားစေပြီး သူ၏ကာယစွမ်းအားက လှိုင်းထန်သောရေပြင်တစ်ခုကဲ့သို့ ပေါက်ကွဲကာ သူ့ညာဘက်လက်သီးမှ ပွင့်ထွက်လာသည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဝုန်း…</p> <p>ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာက ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ အော်ဟစ်နေရင်း တင်းဟောက်၏ လက်သီးချက်၌ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်သည် အမှုန်အမွှားများအဖြစ် ပေါက်ကွဲလွင့်စင်ကာ ထာဝရပျက်စီးသွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>ဝံပုလွေပေါက်လေးတစ်ကောင်၏ ပုံသဏ္ဍာန်ရှိသော သူ၏အနက်ရောင်ဝိညာဉ်က လေထဲတွင် အော်ဟစ်လျှက် ထွက်ပြေးရန် ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>"မြောင်.."</p> <p>ဤအခွင့်အရေးကို အကြာကြီးစောင့်နေခဲ့သောလမိစ္ဆာက အရယူလိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်နှင့် အကြိမ်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် လက်တွဲခဲ့သော ဤမိစ္ဆာဘုရင်က ဤသို့ တစ်သက်မှတစ်ကြမ်ရသော အခွင့်အရေးမျိုးအား မည်သို့လက်လွတ်ခံနိုင်လိမ့်မည်နည်း။</p> <p><br />  </p> <p>၎င်းက မီးခိုးရောင်လျှပ်စီးကြောင်းတစ်ခုကဲ့သို့ ခုန်တက်သွားပြီး ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်၏ ဝိညာဉ်ကို အလွယ်တကူမျိုချလိုက်ကာ တော်ဝင်မိစ္ဆာ၏ ရှင်သန်ထမြောက်နိုင်မည့် အခွင့်အရေးမှန်သမျှကို လုံးလုံးလျားလျား ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>“သေစမ်း... အကန့်အသတ်မဲ့ ကောင်ကင်ဘုံသခင်" ဦးလေးထျန်းရှုက အလျင်အမြန် ပါးစပ်ပိတ်လိုက်၏။</p> <p><br />  </p> <p>သူလည်း ဤလက်သီးချက်၏စွမ်းအားကြောင့် ကမ်းကုန်အောင် တုန်လှုပ်သွားမိသည်။</p> <p><br />  </p> <p>လေထဲတွင် အံ့ဩတကြီးပင့်သက်ရှိုက်သံများဖြင့် ပြည့်သွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>ဤတိုက်ပွဲကို စောင့်ကြည့်နေကြသည့် အဓိပတိများအားလုံးမှာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်မိသည့်အတွက် နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။</p> <p><br />  </p> <p>မတိုင်မီလေးကပင် သူတို့အားလုံးသည် တင်းဟောက်ကို သူ့အတတ်နှင့်သူ သေပြီဟု ထင်ခဲ့ကြ၏။။ ယခုအခါတွင်မူ မရေမတွက်နိုင်သည့် မျက်လုံးအစုံတို့သည် မျက်လုံးအိမ်များထဲမှ ကျွတ်ထွက်လုမတတ် ဖြစ်နေကြသည်။ ကြက်ဖဥ ဥခြင်းကို မြင်လိုက်ရသူများကဲ့သို့ အားလုံးအံ့ဩတကြီး ထိတ်လန့်သွားကြပြီး သူတို့ရင်ထဲမှ ထိတ်လန့်မှု အတိုင်းအဆကို ဖော်ပြနိုင်စွမ်းမရှိတော့ချေ။</p> <p><br />  </p> <p>“ချွင်… ချလွင်”</p> <p>သွေးခဲဓားနှစ်လက်သည် အထိန်းအကွပ်မဲ့ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွား၏။ ၎င်းတို့၏သခင် လုထျန်းဟွာက ကျောက်ရုပ်တစ်ခုကဲ့သို့ မလှုပ်မယှက်ရပ်နေသည်။ သူ၏ဂုဏ်ယူအလေးထားရဆုံး လက်နက်များကို ထိန်းချုပ်ခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်တော့လောက်အောင် တုန်လှုပ်သွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>လုထျန်းဟွာသည် ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်၏ ကြောက်မက်ဖွယ်အစွမ်းကို ကောင်းကောင်းသိသူ ဖြစ်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>မိစ္ဆာဝံပုလွေဧကရာဇ်၏ မိစ္ဆာရောင်ဝါကျင့်ကြံမှုသည် အထွတ်အထိပ်တော်ဝင်မိစ္ဆာနယ်ပယ်သို့ ရောက်နေပြီး ၎င်းတို့ဝုံပုလွေနက်မိစ္ဆာမျိုးနွယ်စု၏ မွေးရာပါကိုယ်ထည်ကလည်း ဤမျှော်စင်တွင် တစ်ဝက်အဆင့်မဟာသိုင်းဧကရာဇ်အချို့နှင့် ယှဉ်နိုင်လောက်သော တိုက်ခိုက်ရေး စွမ်းရည်ကို ဖန်တီးပေးခဲ့သည်။ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ သူ၏ပြိုင်ဘက်ကင်းအရှင်သခင်များက မိစ္ဆာမျိုးနွယ်စု၏ဂိတ်စောင့်အဖြစ် ခန့်အပ်မည်မဟုတ်ပေ။</p> <p><br />  </p> <p>လုထျန်းဟွာသည်ပင် ဤမျှအစွမ်းကြီးမားပြီး သွေးဆာနေသော ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာနှင့် ယှဉ်မည်ဆိုလျှင် သူ့ကိုအနိုင်ယူနိုင်ရန်အခွင့်အလမ်း ၃၀ ရာခိုင်နှုန်းအောက်၌သာ ရှိ၏။</p> <p><br />  </p> <p>မိစ္ဆာမျိုးနွယ်၏ ဤအဓိပတိမှာ မည်သို့ဖြစ်၍ လက်သီးတစ်ချက်တည်းဖြင့် ပေါက်ကွဲသွားရသနည်း။</p> <p>အနက်ရောင်ချပ်ဝတ်တန်ဆာ ဝတ်ထားသည့်သူမှာ အတိအကျ မည်သူနည်း။</p> <p><br />  </p> <p>လူသားအဖြစ် အသွင်ပြောင်းထားသော အာခီယန်သားရဲကြီးပင်လော။ သိုင်းသမားတစ်ယောက်က သူ၏ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခွန်အားကို ဤမျှရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည့် အတိုင်းအတာအထိ မည်ကဲ့သို့ မွေးမြူနိုင်မည်နည်း။</p> <p><br />  </p> <p>ဤအခိုက်အတန့်တွင် မျှော်စင်၏ ၉၅ထပ်မြောက်တွင် ခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် တိတ်ဆိတ်နေ၏။</p> <p><br />  </p> <p>မိစ္ဆာမျိုးနွယ်၏ ထိပ်သီးအဓိပတိများအားလုံးမှာ နောက်ကျောများတွင် လှံတိုများစိုက်ဝင်နေသကဲ့သို့ မျက်နှာများဖြူဖတ်ဖြူရော်ဖြစ်ကုန်ကာ ကြီးစွာသော စိတ်မသက်မသာမှုကို ခံစားနေကြရသည်။ အနက်ရောင်ချပ်ဝတ်တန်ဆာ ဝတ်ထားသည့် ဤလူငယ်၏ခွန်အားသည် သူတို့၏ နှလုံးသားများ အပေါ်၌ လေးလံနေသည့် တောင်ကြီးတစ်ခုဖိထားသကဲ့သို့ သူတို့ကို မွန်းကြပ်စေ၏။</p> <p>တင်းဟောက်က လူတိုင်း၏ထိတ်လန့်မှုကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>လျှပ်စီးကြောင်းကဲ့သို့ စူးရှသောမျက်လုံးများဖြင့် လှေကားပေါ်မှနေ၍ ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာ၏မနှစ်မျို့စရာအပြုံးမှာ ကြီးစွာသော တုန်လှုပ်မှုနှင့် ကြောက်လန့်မှုကြောင့် သူ့မျက်နှာထက်တွင် အေးခဲသွား၏။ တင်းဟောက်ကသူ့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် လန့်ဖျပ်သွားသည်။ တင်းဟောက်၏မျက်လုံးများနှင့် ဆုံလိုက်သည့်အခိုက်အတန့်တွင် ကြောက်လန့်မှုများက ဒီရေတက်သကဲ့သို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွား၏။ သူ့ဝမ်းကွဲအစ်ကို၏ သေဆုံးသွားမှုက သူသည် ဤအနက်ရောင်သံချပ်ဝတ်ထားသော ဗလတောင့်တောင့်လူငယ်၏ ပြိုင်ဘက်မဟုတ်ကြောင်း ပြသနေသည်။</p> <p><br />  </p> <p>သူလည်း ပြဿနာတက်တော့မည်ကို ချက်ချင်းသိလိုက်၏။</p> <p>ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာက အံ့ဩစွာအော်ဟစ်ရင်း နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ ကြောင်လိမ် လှေကားပေါ်သို့ ပြေးတက်သွားသည်။</p> <p><br />  </p> <p>"ထွက်ပြေးဖို့ကြိုးစားတာလား။ အိပ်မက်ပဲမက်နေလိုက်"</p> <p>တင်းဟောက်၏ပုံရိပ်က ဖျတ်ခနဲ နေရာမှပျောက်ကွယ်သွား၏။</p> <p>ကြည့်ရသည်မှာ တစ်မိုင်ကို လက်မများအဖြစ်ချုံ့နိုင်သည့် မှော်စွမ်းအားနှင့်တူတူ ဖြစ်သည့်ပုံပင်။</p> <p><br />  </p> <p>အမှန်တော့ ၎င်းက သူတော်စင်စစ်တလင်း၌ တင်းဟောက်သတ်ဖြတ်ခဲ့သော အနက်ရောင်မိစ္ဆာသားရဲကြီးထံမှ ကောင်းကင်မြေကြီးသွေးရိုး၏ ပြီးပြည့်စုံသောစွမ်းအားဖြစ်၏။ ဤနေရာတွင် သူ၏ ငရဲရေခဲချီကို ဖိနှိပ်ထားသော်လည်း တင်းဟောက်က ပိုင်ဖန်းမီးတောက်ဖြင့် မှော်စွမ်းအားကို အသက်သွင်းနိုင်သေးသည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဤမှော်စွမ်းအားသည် နေရာလွတ်၏နိယာမများကို အမှန်တကယ် ချုံ့နိုင်ခြင်းမရှိပေ။ သူက တစ်မိုင်ကို လက်မများအဖြစ်သို့ အမှန်တကယ် မချုံ့နိုင်ချေ။</p> <p><br />  </p> <p>သို့သော် ဤနေရာတွင်ပြသလိုက်သည့်အတိုင်း သူက သေချာပေါက် အလုံအလောက် မြန်မြန်ရွေ့လျားနိုင်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>တခဏအတွင်း၌ပင် တင်းဟောက်သည် ဝံပုလွေနတ်ဆိုး၏ ရှေ့သို့ရောက်သွား၏။ တင်းဟောက်က သူ့ကို လက်ပြန်ရိုက်လိုက်ပြီး ခရမ်းရောင်နဂါးပုံသဏ္ဍာန် ချီစီးကြောင်းက ဟာရီကိန်းမုန်တိုင်းတစ်ခုကဲ့သို့ သူ့အပေါ်သို့ ထိုးကျသွားသည်။ နားကွဲမတတ် နဂါးဟိန်းသံတစ်ခုက လေထဲတွင် ပဲ့တင်ထပ်သွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>"မလုပ်နဲ့…" ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာက ကြောက်လန့်တကြား အော်လိုက်သည်။ "ကြီးမြတ်တဲ့ သိုင်းဦးလေး ကျွန်တော့်ကို ကယ်ပါဦး"</p> <p><br />  </p> <p>သေလုမတတ်ဖြူရော်နေသည့်မျက်နှာဖြင့် ထိတ်ထိတ်ပျာပျာ ရှောင်လိုက်ပြီး သူတတ်နိုင်သမျှ မိစ္ဆာရောင်ဝါအားလုံးကို အသည်းအသန် လွှတ်ထုတ်လိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ဖောင်းကားလာပြီး ကြီးမားသော ဝံပုလွေနက်ကြီး အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။ သူသည် နောက်ဆုံးတိုက်ပွဲကို တိုက်ခိုက်နေသော ချောင်ပိတ်မိနေသည့် သားရဲကြီးတစ်ကောင်နှင့် တူနေ၏။</p> <p><br />  </p> <p>သို့သော် သူအလွန်ဂုဏ်ယူခဲ့ရသော မြေခွေးကဲ့သို့ခန္ဓာကိုယ်မှာ လေထဲမှကျောက်စရစ်ခဲများကဲ့သို့ ခရမ်းရောင်ချီအောက်တွင် စတင်ပြိုကွဲလာသည်။</p> <p>ဤအခိုက်အတန့်တွင်….</p> <p><br />  </p> <p>"ရပ်လိုက်… မိစ္ဆာနက်ဝံပုလွေတွေကို သတ်ရဲတာ ဘယ်ကအရိုင်းအစိုင်းလူသားလဲ”</p> <p>နတ်ဘုရားအသံကဲ့သို့ ဩဇာကောင်းလှသည့် အသံတစ်သံထွက်ပေါ်လာသည်။</p> <p><br />  </p> <p>ထိုအသံသည် သက်ရှိသတ္တဝါတိုင်းကို အစိုးရသော ဧကရာဇ်မင်းတစ်ပါးကဲသို့ အလွန်ခံ့ညားထည်ဝါလှ၏။ ၎င်းက ကြောင်လိမ်လှေကားထက်မှ မိုးခြိမ်းသံကဲ့သို့ ထွက်ပေါ်လာပြီး ၉၅ လွှာပေါ်သို့ ခုန်ဆင်းကာ လူတိုင်းကို ပင်လယ်အတွင်းမှ ပုရွက်ဆိတ်များကဲ့သို့ သေးငယ်ပြီး အရေးမပါသည့်ခံစားချက်များ ဖြစ်လာစေသည်။</p> <p><br />  </p> <p>တစ်ပြိုင်နက်ထဲမှာပင် နောက်ထပ် နက်မှောင်သော မိစ္ဆာရောင်ဝါတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာ၏။</p> <p><br />  </p> <p>ဤမိစ္ဆာရောင်ဝါမှာ ထူးခြားစွာနက်မှောင်ပြီး အနီးတစ်ဝိုက်ရှိ အလင်းရောင်များကို ယိုင်ရွဲ့စေကာ ဝါးမျိုလိုက်သကဲ့သို့ ထင်မှတ်ရသည်။ ၎င်းသည် ကြောင်လိမ်လှေကားအတိုင်း ဆင်းလာကာ ဧရာမ ဝံပုလွေလက်သည်းတစ်ခုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး ပုရွက်ဆိတ်တစ်ကောင်ကို ပွတ်ချေပစ်တော့မည့် ဧရာမလက်ကြီးတစ်ခုကဲ့သို့ တင်းဟောက်ထံ တဟုန်ထိုး ပြေးဝင်လာကာ သူ့ကိုဖိခြေရန် ကြိုးစားလိုက်၏။</p> <p><br />  </p> <p>အနက်ရောင်မိစ္ဆာရောင်ဝါက တွန်းလှန်ရန်ခက်ခဲသည့် သန်မာပြီးခံ့ညားထည်ဝါသော အင်အားတစ်ခုကိုသယ်ဆောင်လာကာ ပေါက်ကွဲထွက်လာသည်။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း၌ပင် ၎င်း၏တုန်ခါလှိုင်းများက တင်းဟောက်၏ ခရမ်းရောင်နဂါးပုံသဏ္ဍာန်ရှိသော လက်သီးကို အလွယ်တကူ ပြိုကွဲသွားစေသည်။</p> <p><br />  </p> <p>“ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ် ကြီးမြတ်တဲ့သိုင်းဦးလေး”</p> <p><br />  </p> <p>ဝံပုလွေနက်မိစ္ဆာ၏ ကိုယ်ခန္ဓာထက်ဝက်ကျော် ပျက်စီးသွားသော်လည်း သေခြင်းမှ လွတ်မြောက်မှုကြောင့် ဝမ်းသာလုံးဆို့ကာ ပါးပြင်ပေါ်သို့ မျက်ရည်များစီးကျလုမတတ် ဖြစ်သွားသည်။</p> <p><br />  </p> <p>“ဒါသူတော်စင်အဆင့်ပညာရှင်ပဲ”</p> <p>လူအုပ်ထဲရှိ လူသားမျိုးနွယ်အဓိပတိတစ်ယောက်က အံ့အားသင့်စွာအော်လိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>မိစ္ဆာမျိုးနွယ်အဓိပတိများသည် တစ်ညတာကို ရဲရင့်စွာ ရုန်းကန်ပြီးနောက် အလင်းရောင်မြင်တွေ့လာရသော ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသည့် ခရီးသွားများကဲ့သို့ စတင်ဩဘာပေးလာကြ၏။ ဤခံ့ညားထည်ဝါသောအသံက သူတို့နှလုံးသားများပေါ်တွင် ပိနေသည့် လေးလံသောကျောက်တုံးကြီးအား ချက်ချင်းကွဲကြေသွားစေခဲ့သည်။</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်၏ ကိုယ်ပေါ်ရှိ အမွေးအမျှင်များအားလုံး ထောင်သွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>ဤသို့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ပြီး ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော အသံပိုင်ရှင်မိစ္ဆာသည် ဤဖိနှိပ်ထားသည့်ပတ်ဝန်းကျင်၌ မိစ္ဆာရောင်ဝါကို မည်သို့မည်ပုံ ထုတ်လွှင့်နိုင်ခြင်းကို စဉ်းစားနေရန် တင်းဟောက်တွင် အချိန်မရှိချေ။ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ၎င်း၏ကြီးမားသော ဝံပုလွေနက်လက်သည်းက တင်းဟောက်အား သေခြင်း၏အငွေ့အသက်ကို ခံစားလိုက်ရစေသည်။</p> <p><br />  </p> <p>သူက တွန့်ဆုတ်မသွားချေ။ ကျိုးနေသော ဝမ်းချင်းဆေဘာက သူ့လက်ထဲတွင်ပေါ်လာသည်။</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်က သံချေးတက်ဓါးကိုအပြည့်အဝအသက်သွင်းထားသည့် ပြီးခဲ့သောသင်ခန်းစာကို လေ့လာထားပြီးဖြစ်၏။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် ၎င်းထဲသို့ ပိဖန်းမီးတောက်အနည်းငယ် ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး အချို့ကို အရန်အဖြစ် ချန်ထားလိုက်သည်။ သို့တိုင်အောင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ စွမ်းအင်များ လျင်မြန်စွာဆုတ်ယုတ်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရ၏။</p> <p><br />  </p> <p>အနက်ရောင်ဝမ်ချင်းဆေဘာက ချစ်ချစ်တောက်အပူကို ထုတ်လွှတ်နေသည်။ ဆေဘာကိုယ်ထည်သည် သူ့ဘာသာသူ ပြန်လည်ပြုပြင်ကာ အပြည့်အဝ ပြန်ဖြစ်လာမည်မဟုတ်ပေ။ ထိုအစား ၎င်းက ပတ်ပတ်လည်တွင် မီးတောက်များလှည့်လည်ကာ အနီတောက်တောက်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဝမ်းချင်ဆေဘာကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း တင်းဟောက်က မတ်မတ်ရပ်လိုက်၏။ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အတားအဆီးမရှိသော စွမ်းအားတစ်ခု သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်လာသည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဝှစ်.. ဝှစ်.. ဝှစ်..</p> <p>မိုးထိမျှော်စင်၏ ၉၅ ထပ်တစ်ခုလုံးတွင် ဓါးရှည်နှင့်ဆေဘာတို့၏ လေခွင်းသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဤအခိုက်အတန့်တွင် လူတိုင်းသည် သူတို့၏လက်နက်များ မထိန်းချုပ်နိုင်လောက်အောင် တုန်ခါလာခြင်းကို အံ့ဩတုန်လှုပ်ဖွယ် တွေ့လိုက်ရ၏။ ဤလက်နက်များသည် လွတ်မြောက်ကာ ပျံထွက်သွားတော့မည့်အတိုင်းပင်။</p> <p><br />  </p> <p>ခွန်အားနည်းသည့် သိုင်းသမားအချို့မှာ ၎င်းတို့၏လက်နက်များအား ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ဘဲ ၎င်းတို့၏ ဓားရှည်နှင့် ဆေဘာများသည် ဓားအိမ်မှကျွတ်ထွက်ကာ လေထဲတွင် ပျံဝဲသွားကြ၏။ ထိုလက်နက်များက ကြောင်လိမ်လှေကားပေါ်တွင် ရပ်နေသည့် တင်းဟောက်ရှေ့၌ အရိုအသေပေးနေကြသည်မှာ အရှင်သခင်၏ရှေ့၌ ခစားနေကြသော ကျေးကျွန်များကဲ့သို့ပင်။</p> <p><br />  </p> <p>လုံးလုံးလျားလျား ထူးခြားဆန်းကြယ်သော မြင်ကွင်းတစ်ခု ဖြစ်ပေတော့သည်။</p> <p><br />  </p> <p> </p> <p> </p> <p style="text-align: center;">***</p>


Save