Book List

<h2 style="text-align: center;">အပိုင်း(၇၂၀)</h2> <h2 style="text-align: center;">မောက်မာတယ်ဟုတ်လား၊</h2> <h2 style="text-align: center;">ငါ့ထက်ဘယ်သူက ပိုမောက်မာနိုင်ဦးမှာလဲ။</h2> <p> </p> <p><br />  </p> <p>ပြီးခဲ့သောအထပ်များမှ အဓိပတိများအတိုင်း လူပေါင်းများစွာတို့သည် သူ့ကိုပထမဆုံးအကြိမ်မြင်သောအခါ တင်းဟောက်၏ ဈေးပေါသော အနက်ရောင်သံချပ်ကာအင်္ကျီနှင့် တုတ်ခိုင်သန်မာသော ပုံရိပ်ကြောင့် လှည့်စားခြင်းခံလိုက်ရ၏။ သူတို့က တင်းဟောက်ကို အထင်အမြင်မသေးမိဘဲ မနေနိုင်ချေ။ တင်းဟောက်၏ပုံသဏ္ဍာန်နှင့် အမူအရာတို့က စွမ်းအားကြီးသော အဓိပတိတစ်ဦးနှင့် လုံးဝမတူချေ။</p> <p><br />  </p> <p>ထို့ပြင် တင်းဟောက်၏ခန္ဓာကိုယ်မှ ချီလှိုင်းများလည်း ထွက်ပေါ်မနေချေ။ သိသာထင်ရှားစွာပင် သူ၏ချီကျင့်ကြံမှုမှာ ဗုဒ္ဓစေတီတော်မျှော်စင်၏ ဖိနှိပ်မှုကို အပြီးအပိုင်ဖိနှိပ်ခံထားရသည်။ ထို့ကြောင့် သူ၏ခွန်အားက ဖိနှိပ်ခံမထားရသော်လည်း တင်းဟောက်၏နယ်ပယ်က သိသာထင်ရှားစွာပင် အတော်လေးနိမ့်၏။ ထို့ကြောင့် လူတိုင်း၏မျက်လုံးထဲတွင် တင်းဟောက်က အခြေအနေကို လုံးဝနားမလည်သည့် ခပ်လွယ်လွယ်လူတစ်ယောက်မျှသာ ဖြစ်နေသည်။</p> <p><br />  </p> <p>စိမ်းပြာရောင်ဝံပုလွေမိစ္ဆာဧကရာဇ်ဖြစ်သူ ချင်းလဲ့သည် တင်းဟောက်က ဒဏ်ရာရထားသော ဝက်ဝံနက်မိစ္ဆာဧကရာဇ်ဟေးကန်ကို အခွင့်အရေးယူလိုသောကြောင့် သူတို့ကို တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိဘဲ စိန်ခေါ်ရခြင်းဖြစ်ရမည်ဟု ထင်နေ၏။</p> <p><br />  </p> <p>လူသားမျိုးနွယ်အဓိပတိပေါင်းများစွာတို့ကလည်း ထိုသို့တွေးနေကြသည်။ အခြေအနေကို အမြတ်ထုတ်လိုသော လူသားအဓိပတိပေါင်းများစွာပင်ရှိနေသော်လည်း တင်းဟောက်က သူတို့ထက်ဦးသွားခြင်းဖြစ်၏။ သူတို့က တင်းဟောက်၏ကံဆိုးမှုကို နှစ်ထောင်းအားရဖြစ်နေကြသည်။</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်က စကားတစ်ခွန်းမှမဆိုချေ။ သူက ခြေလက်များကိုဆန့်ကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ အရိုးများအားလုံးကို လေ့ကျင့်လုပ်ပေးပြီး တိုက်ခိုက်ရန်ခွန်အားစုစည်းလိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဤအခိုက်အတန့်တွင်…</p> <p><br />  </p> <p>“နေဦး” ရုတ်တရက် တစ်စုံတစ်ယောက်က သူတို့ကိုဟန့်တားလိုက်၏။ ခရမ်းရောင်သံချပ်ကာ ဝတ်ဆင်ထားသည့် လူငယ်တစ်ယောက်က လူအုပ်ထဲမှထွက်လာကာ တင်းဟောက်ကိုထိုးပြလျှက် အံကြိတ်ပြီး အော်ပြောလိုက်သည်။ “သိုင်းဦးလေး ဒီလူပဲ။ အထပ် ၂၀မှာတုန်းက ကျွန်တော်တို့ကို အလစ်တိုက်ပြီး စက်ဆုပ်စရာကောင်းအောင် လုယက်သွားတာ”</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်က နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။</p> <p>‘ဪ ဒီကောင်ပဲ’</p> <p><br />  </p> <p>စကားကိုအရှက်မရှိမျက်နှာပြောင်တိုက်စွာ ပြောဆိုနေသော ဤအရိုင်းအစိုင်းလူငယ်သည် အထပ် ၂၀ မြောက်တွင် သူနှင့်ထျန်းရှုကိုဓါးပြတိုက်ရန် ကြိုးစားခဲ့သူဖြစ်၏။ နောက်ဆုံးတွင် ဤခရမ်းရောင်သံချပ်ဝတ်လူငယ်မှာ ဦးလေးထျန်းရှု၏ အကြင်နာတရားမဲ့စွာ အိတ်သွန်ဖာမှောက် ရှာဖွေလုယူခြင်းကိုသာ ခံလိုက်ရသည်။</p> <p><br />  </p> <p>သူသည် ဤလူငယ်ကို သူ၏နိမ့်ကျသောခွန်အားကြောင့် ၉၈ထပ်ထိ ရောက်လာနိုင်ရန် မျှော်လင့်မထားချေ။</p> <p><br />  </p> <p>“အိုး ရှုံ.. သေချာထပ်ကြည့်လိုက်ပါဦး။ ဒီအနက်ရောင်သံချပ်ဝတ်လူဆိုတာ သေချာလား” ခရမ်းရောင်ချီမီးတောက်များဖြင့် ရစ်ပတ်ထားသော လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်က ဖြည်းဖြည်းချင်း လှမ်းထွက်လာပြီး တင်းဟောက်ကို အလွန်အံ့အားသင့်ဖွယ်ကောင်းသော ရောင်ဝါတစ်ခုဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>ချောမောခံ့ညားပြီး ခရမ်းရောင်သံချပ်ဝတ်ထားသော ဇီရှုံ၏ မျက်လုံးများထဲတွင် ရက်စက်သော အလင်းရောင်တစ်ခုလက်သွား၏။ သူက မထီမဲ့မြင်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ “ဟုတ်တယ် အဲ့ဒါသူပဲ။ သူ ပြာမှုန့်ဖြစ်သွားရင်တောင် သူ့ကိုမှတ်မိနိုင်သေးတယ်”</p> <p><br />  </p> <p>ခရမ်းရောင်မီးတောက်တို့ဖြင့် ရစ်ပတ်ထားသော လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်က ခေါင်းငြိမ့်ကာ တင်းဟောက်ထံ ချဉ်းကပ်လာသည်။ သူ့မျက်လုံးများထဲမှ ခရမ်းရောင်အလင်းတန်းနှစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး သူက အေးစက်စွာပြောလိုက်၏။ “ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ သေရမှာမကြောက်တဲ့သတ္တဝါတွေ ရှိနေဦးမယ်လို့ ငါထင်မထားဘူး။ မင်းက ငါတို့ ဇီကျီဂိုဏ်းကို ဓါးပြတိုက်ရဲတယ်ပေါ့။ မင်းကိုယ်မင်းသတ်သေလိုက်။ ဒါဆို မင်းမိသားစုနဲ့မိတ်ဆွေတွေကို ချမ်းသာပေးမယ်”</p> <p><br />  </p> <p>ထိုစကားက ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်ပင် ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနိုင်လှသည်။</p> <p>တင်းဟောက်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်၏။ “သူအမှန်အတိုင်းပြောနေတာဟုတ်မဟုတ် ကျုပ်ကို မမေးတော့ဘူးလား”</p> <p><br />  </p> <p>လူသားမျိုးနွယ်၏ဂိတ်စောင့်က အော်ရယ်လျှက် မောက်မာစွာ ပြောလိုက်သည်။ “မလိုပါဘူး။ မင်း ဘာလို့အဲ့ဒီလိုလုပ်တယ်ဆိုတာ ငါဂရုမစိုက်ဘူး။ ဇီကျီဂိုဏ်းကိုဆန့်ကျင်တဲ့ ဘယ်သူမဆိုသေရမယ်”</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်က မနေနိုင်တော့ဘဲ လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်၏။ “ဇီကျီဂိုဏ်းက ဗိုလ်ကျပြီး လျော်ကန်မှုမရှိဘူးဆိုတာတော့ ကြားဖူးနေတာကြာပါပြီ။ အခု ခင်ဗျားတို့ဂိုဏ်းက ကြားထားတဲ့အတိုင်း တကယ်ကို အရှက်မရှိဘူးဆိုတာ မြင်လိုက်ရပါပြီ”</p> <p><br />  </p> <p>“မင်းဘာပြောလိုက်တာလဲ” လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်က တစ်ခဏမျှကြောင်အမ်းသွားကာ ဒေါသအမျက်ချောင်းချောင်းထွက်လာသည်။ “မင်းကို ကြင်နာမှုပြနေတဲ့အချိန်တုန်းကတော့ မမြင်ဘူးမလား။ ငါက စိတ်ကောင်းရှိလို့ မင်းမိသားစုနဲ့ မိတ်ဆွေတွေကို အလွတ်ပေးလိုက်တာ။ မင်းက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဒီလောက်မောက်မာပြီး ရိုင်းစိုင်းမယ်လို့ ထင်မထားဘူး။ ဒီတော့ မင်းက နောင်တမရဘူးပေါ့။ မင်းကို အပြုအမူကောင်းရှိဖို့ ဘယ်သူမှမသင်ပေးခဲ့ဘူးပဲ။ မင်းရဲ့မိဘတွေနဲ့ ဆရာတွေကလည်း ကောင်းမှာမဟုတ်တာ သေချာတယ်။ ငါ သူတို့အကုန်လုံးကိုပါ သတ်ပစ်မယ်”</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်က အလွန်ဒေါသထွက်လာကာ ရယ်မောလိုက်သည်။ “ကောင်းလိုက်တဲ့ အကြောင်းပြချက်.. အရှက်မရှိလိုက်တဲ့ ဆင်ခြေပါလား။ ခင်ဗျားလိုလူတစ်ယောက်က ဘယ်လိုလုပ် ကျုပ်တို့လူသားမျိုးနွယ်ရဲ့ ဂိတ်စောင့်ဖြစ်နေရတာလဲ”</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်၏မျက်လုံးများထဲတွင် လူသတ်လိုသောအရိပ်အယောင်များ တလိပ်လိပ်တက်လာသည်။ သူ၏ဝိဉာဉ်က အချိန်နှင့်နေရာကိုဖြတ်ကာ နယ်မြေအသစ်သို့ ခရီးသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သော်လည်း နတ်ဘုရားအတုမြို့တော်အလယ်ရှိ နတ်ဘုရားယဇ်ပုလ္လင်၏ ရွေရောင်အလင်းက သူ၏မိဘမျိုးရိုးအကြောင်းကို ပြောပြခဲ့၏။ နတ်ဘုရား၏ကျေးဇူးတော်ကုန်းမြေမှ ထိုနှလုံးကြေကွဲဖွယ် ဖြစ်ရပ်များက သူ့မိဘများဖြစ်သော တင်းရှန့်ထန်နှင့် ယုချင်းချန်တို့ကို သူ့နှလုံးသားထဲတွင် အထွတ်အမြတ်နေရာတစ်ခု အပိုင်ယူသွားစေသည်။ တင်းဟောက်သည် သူတို့ကို တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသော်လည်း မည်သူမျှ သူတို့ကို မဟုတ်မမှန်အသရေဖျက်ခွင့် မပြုနိုင်ပေ။</p> <p><br />  </p> <p>ထို့ပြင် ဓါးခရီးသည်ဂိုဏ်းသည်လည်း တင်းဟောက်ရင်ထဲတွင် အထွတ်အမြတ်ထားရာတစ်ခု ဖြစ်၏။</p> <p>ဤလူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်က သေရန်ထိုက်တန်ပေသည်။</p> <p><br />  </p> <p>“ဟားဟား ငါက ဘယ်လိုလုပ် ဂိတ်စောင့်ဖြစ်လာရမှာလဲ။ မင်းလိုနိမ့်ကျတဲ့ကောင်က ဘယ်လိုလုပ် သိမှာလဲ” လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်က အထင်အမြင်သေးစွာ အော်ရယ်လိုက်၏။</p> <p><br />  </p> <p>လူငယ် ဇီရှုံကလည်း ရက်စက်သော လှောင်ပြုံးတစ်ခုနှင့် ပြောလိုက်သည်။ “ကောင်လေး မင်း အခုသေရတော့မယ်။ ဘယ်သူမှ ငါတို့ဂိုဏ်းရဲ့ဂုဏ်သရေကို မစော်ကားရဲဘူး။ မင်းရဲ့သွေးနဲ့ ငါခံစားခဲ့ရတဲ့ အရှက်ကွဲမှုကို ဆေးကြောပစ်မယ်”</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်က အထင်သေးမှုများပြည့်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် သူ့ကိုစောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်သည်။ “မင်းလိုတပည့်မျိုးရှိနေမှတော့ ဇီကျီဂိုဏ်းက အနှေးနဲ့အမြန် ဖျက်ဆီးခံရလိမ့်မယ်”</p> <p><br />  </p> <p>“အဓိပ္ပာယ်မရှိလိုက်တာ။ ကောင်လေး မင်းသေရတော့မယ်” လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်က လှောင်ပြောင်ကာ လက်ဝါးကို ရိုက်ထုတ်လိုက်သည်။ ခရမ်းရောင်ချီသည် ကောင်းကင်ယံကိုဖြတ်သွားပြီး ၎င်း၏ကြောက်မက်ဖွယ်စွမ်းအားက နဂါးတစ်ကောင် သို့မဟုတ် ဆင်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ ပေါ်ပေါက်လာ၏။</p> <p><br />  </p> <p>ပွဲကြည့်ပရိသတ်များမှာ ဤကြောက်မက်ဖွယ်မုန်တိုင်းကဲ့သို့ အင်အား၏ရိုက်ခတ်ခြင်း ခံရမည်စိုးသောကြောင့် အလိုအလျောက်ပင် အတူတူ နောက်ဆုတ်သွားကြသည်။ ဤဂိတ်စောင့်ကဲ့သို့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးမှသာလျှင် ဤမျှော်စင်ထဲတွင် သူ၏ချီစွမ်းအင်ကို ထိုမျှပမာဏထိ ထုတ်လွတ်နိုင်မည်ဖြစ်၏။ ၎င်းက အလွန်အမင်း ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်က နောက်မဆုတ်ချေ။ ထိုအစား သူက စွမ်းအားကြီးသော လက်သီးချက်တစ်ခု ပစ်သွင်းလိုက်၏။</p> <p><br />  </p> <p>ဘုန်း</p> <p>ခရမ်းရောင်စွမ်းအင်က မီးပွားများကဲ့သို့ ပေါက်ကွဲထွက်လာသည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသော ချီစီးကြောင်းများက ၉၈ ထပ်တစ်ခုလုံးရှိ လေထုကို ရုတ်တရက် ထူထဲလေးလံသွားစေသည်။ ၎င်းနှင့်အနီးဆုံးအဓိပတိများမှာ သူတို့၏ရင်ဘတ်များ တင်းကြပ်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရ၏။ သူတို့က ပြန့်ကျဲနေသော ခရမ်းရောင်ချီစီးကြောင်းများဖြင့် ရိုက်ခတ်ခြင်းခံလိုက်ရပြီး ဧရာမတူကြီးဖြင့်ထုခံနေရသကဲ့သို့ သူတို့၏ရင်ဘတ်များထဲမှ စူးအောင့်သော နာကျင်မှုကို ခံစားလာရသည်။</p> <p><br />  </p> <p>လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်သည် အံ့ဩစွာပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ပြီး အရုပ်စုတ်တစ်ရုပ်ကဲ့သို့ နောက်ပြန်လွင့်ထွက်သွား၏။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ဝိုက်ရှိ ခရမ်းရောင်ချီမီးတောက်များက ပြန့်ကျဲသွားပြီး သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦး၏ အလွန်အမင်းတုန်လှုပ်နေသော မျက်နှာပေါ်လာသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်တွင် သွေးစီးကြောင်းတစ်ခုရှိနေ၏။</p> <p><br />  </p> <p>လူတိုင်း မျက်လုံးပြူးသွားကြသည်။ ဤသို့သော တိုက်ပွဲရလဒ်ကို သူတို့စိတ်ပင်မကူးမိခဲ့ကြချေ။</p> <p>ချောမောသော လူငယ်လေး ဇီရှုံသည် သူ့မျက်လုံးသူမယုံကြည်နိုင်ဖြစ်ကာ ကြက်သေသေနေမိ၏။</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်က လက်သီးချက်တစ်ချက်တည်းဖြင့် အနိုင်ယူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူက ဇီရှုံကို လှည့်တိုက်ခိုက်လိုက်၏။</p> <p><br />  </p> <p>“မင်း.. မင်းဘာလုပ်တာလဲ။ ထပ်တိုးမလာနဲ့…” သူက အလန့်တကြားနောက်ဆုတ်ကာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ပြောလိုက်သည်။ “ငါ့ကို လာမရှုပ်နဲ့နော်။ မဟုတ်ရင် ဇီကျီဂိုဏ်းက မင်းကို အလွတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး…”</p> <p><br />  </p> <p>ဖြန်း</p> <p>တင်းဟောက်က သူ့ကိုရိုက်လိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဇီရှုံသည် စစ်ပွဲသုံးတူကြီးတစ်ချောင်းဖြင့် အထုခံလိုက်ရသကဲ့သို့ ချက်ချင်းခံစားလိုက်ရ၏။ သူက လေထဲတွင် လည်ထွက်ကာ လွင့်သွားသည်။ သူ့မျက်နှာတစ်ခြမ်းမှာ အရိုက်ခံလိုက်ရပြီး အရိုးများကြေသွားကာ မျက်လုံးတစ်လုံး ကျွတ်ထွက်သွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>“အား…” ဇီရှုံက ကြောက်လန့်စွာအော်ဟစ်ရင်း သူ၏ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသော မျက်လုံးများမှာ ရူးသွပ်မှုနှင့် အငြိုးတရားများ ပြည့်သွားသည်။ “မင်းက ငါ့ကိုရိုက်ရဲတယ်ပေါ့။ ငါမင်းကို အလွတ်မပေးဘူး။ ငါ…”</p> <p><br />  </p> <p>“ငါမင်းကို ချမ်းသာပေးလိုက်ရင် မင်းက ကပ်ဆိုးတစ်ခု ဖြစ်လာလိမ့်မယ်” တင်းဟောက်က ရှေ့တိုးလိုက်သည်။ “ဂျွတ်” သူက ဇီရှုံကိုတက်နင်းကာ သူ၏ရင်ညွန့်ရိုးကို ချိုးလိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>“ရပ်လိုက် မင်းက ဘယ်လိုတောင် ဇီကျီဂိုဏ်းရဲ့တပည့်တစ်ယောက်ကို သတ်ရဲရတာလဲ။ ရဲတင်းလိုက်တာ…” လူသားမျိုးနွယ်၏ဂိတ်စောင့်သည် အလွန်စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားသောကြောင့် ခရမ်းရောင်လျှပ်စီးကြောင်းတစ်ခုကဲ့သို့ အပြေးရောက်ရှိလာ၏။ စွမ်းအားကြီးသော ခရမ်းရောင်အလင်းတိုင်များက တင်းဟောက်၏နောက်ကျောသို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရိုက်ခတ်လာသည်။ တင်းဟောက်က လက်သီးတစ်ချက် နောက်ပြန်ပစ်သွင်းလိုက်၏။</p> <p><br />  </p> <p>သူ၏နဂါးဟိန်းသံက နားကွဲလုမတတ် ကျယ်လောင်လှသည်။</p> <p><br />  </p> <p>တင်းဟောက်က ညာလက်သီးဖြင့် လက်သီးချက်ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးနောက် သူ၏ကျောရိုးထဲမှ ခရမ်းရောင်ကောင်းကင်ဘုံနဂါးစွမ်းအင်တစ်ခု တိုက်ရိုက်ထွက်ပေါ်လာပြီး ခရမ်းရောင်အလင်းတိုင်များကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချိုးဖျက်ကာ ဂိတ်စောင့်၏ရင်ဘတ်ကို ထိုးမိသွား၏။ ဂိတ်စောင့်သည် နောက်ပြန်လွင့်ထွက်သွားကာ ပါးစပ်ထဲမှ သွေးများစီးကျလာ၏။</p> <p><br />  </p> <p>“ဇီကျီက အရမ်းကြီးမြတ်တယ်များ ထင်နေတာလား ဟမ်။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ ဖြောင့်မတ်မှုမရှိတဲ့ဂိုဏ်းကို တစ်ယောက်ယောက်က ဖျက်ဆီးဖို့ သိပ်မလိုလောက်တော့ပါဘူး”</p> <p><br />  </p> <p>လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်ကို သူ့လက်သီးဖြင့် လွင့်ထွက်သွားအောင်လုပ်ပြီးနောက် တင်းဟောက်က အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>မတိုင်မီကလည်း တင်းဟောက်က ထိုသို့ပြောခဲ့သော်လည်း ဤတစ်ကြိမ်က ပိုတုန်လှုပ်စရာ ကောင်းနေ၏။ သူပြသလိုက်သော ကြီးမားသည့်ခွန်အားက အမြဲလိုလို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနိုင်ကာ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော ဇီကျီဂိုဏ်းသည် အဓိပတိစစ်စစ်တစ်ယောက်နှင့်ကြုံကာ ပြဿနာတက်နေရပြီဖြစ်ကြောင်း လူတိုင်းကို သဘောပေါက်သွားစေသည်။</p> <p><br />  </p> <p>“မင်း… မင်းနောင်တရလိမ့်မယ်… ဇီကျီဂိုဏ်းက မင်းကိုလုံးဝအလွတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး…” ဇီရှုံ၏ တစ်ဘက်တည်းသောမျက်လုံးက မကျေမချမ်းနိုင်မှုတို့နှင့် ပြည့်နေ၏။</p> <p><br />  </p> <p>“ဒါဆို မင်းရဲ့မိသားစုဝင်တွေကို ငါ့ဆီလာခိုင်းလိုက်” တင်းဟောက်က သူ၏ခြိမ်းခြောက်မှုကို လုံးဝဂရုမစိုက်ချေ။ သူက မြေပြင်ပေါ်သက်ဆင်းလာကာ သူ့စွမ်းအားများကပြည့်လျှံထွက်လာပြီး ဇီရှုံကို ချက်ချင်း သွေးမြူခိုးများအဖြစ် ပေါက်ကွဲသွားစေသည်။</p> <p><br />  </p> <p>သူ့ပတ်ပတ်လည်ရှိ လူတိုင်းမှာ ဆောင်းရာသီမှပုစဉ်းရင်ကွဲများကဲ့သို့ တိတ်ဆိတ်သွားကြ၏။ တင်းဟောက်ကိုအထင်သေးခဲ့ကြသူများမှာ ကြောက်လန့်လာကြသည်။ စိမ်းပြာရောင်ဝံပုလွေမိစ္ဆာဧကရာဇ် ချင်းလဲ့၏ နောက်ကျောမှ ချွေးအေးများထွက်လာ၏။ သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်မှာ မဲ့သွားသည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဤဇီကျီဂိုဏ်းမှလူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်၏ခွန်အားသည် သူနှင့်အတူတူခန့်ဖြစ်သော်လည်း ဤအနက်ရောင်သံချပ်ဝတ်ထားသော ဗလတောင့်တောင့်လူက လက်သီးချက်နှစ်ချက်တည်းဖြင့် အလွန်လွယ်ကူစွာ အနိုင်ယူလိုက်၏။ တစ်နည်းပြောရလျှင် ချင်းလဲ့သည်လည်း သူနှင့်တိုက်ခိုက်လျှင် ထိုနည်းအတိုင်း အဆုံးသတ်မည်ဖြစ်ပြီး အလွယ်တကူရှုံးနိမ့်ကာ အသတ်ပင်ခံရနိုင်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>ဤဗလတောင့်တောင့် အနက်ရောင်သံချပ်ကာဝတ်လူ၏ အသန့်စင်ဆုံးစွမ်းအားတွင် မည်သည့်ချီလှိုင်းများမှ လုံးဝမပါကြောင်း သူတွေ့ရ၏။ ကြောက်စရာကောင်းလှသော ခန္ဓာကိုယ်ပင်ဖြစ်သည်။ ဤမိုးထိမျှော်စင်ကဲ့သို့သော ပတ်ဝန်းကျင်မျိုး၌ပင် ထိုလူကို မကျော်လွှားနိုင်လုနီးပါးဖြစ်၏။</p> <p><br />  </p> <p>“မင်း… မင်း ငါတို့မြို့အရှင်ရဲ့သားကို တကယ်ကြီးသတ်လိုက်တယ်။ ကောင်လေး မင်းသေပြီပဲ။ မင်း ဘယ်ကိုပြေးပြေး ဇီကျီဂိုဏ်းက မင်းကိုမြေလှန်ရှာပြီး နုပ်နုပ်စဉ်းပစ်လိမ့်မယ်” လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်က သွေးများအန်ထုတ်ကာ အံကြိတ်လျှက် တင်းဟောက်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>မဟာဧကရာဇ်နယ်ပယ်ရှိ အဓိပတိတစ်ဦးအနေဖြင့် သူ့ချီကျင့်ကြံမှု၏ ၆၀ ရာခိုင်နှုန်းက ဤမျှော်စင်ထဲတွင် ဖိနှိပ်ခံထားရသည်ကို သူမကျေမနပ်ဖြစ်လာ၏။ သူက ခွန်အား၏ ရာခိုင်နှုန်းအနည်းငယ်မျှကိုသာ ထုတ်လွှတ်နိုင်သည်။ အခြားတစ်နေရာရာ၌သာဆိုလျှင် သူ ဤမျှဆိုးဆိုးဝါးဝါး အနိုင်ယူခံရမည်မဟုတ်ပေ။</p> <p><br />  </p> <p>“ခင်ဗျားက အခုထိ အခြေအနေကို နားမလည်သေးတဲ့ပုံပဲ”</p> <p>တင်းဟောက်၏စိတ်သည် လူသတ်လိုစိတ်များဖြင့် ဒေါသူပုန်ထနေပြီဖြစ်၏။ ချက်ချင်းပင် သူက စိတ်ဆုံးဖြတ်ကာ ဝမ်ချင်းဆေဘာကို လက်ပြန်ဆင့်ခေါ်လိုက်သည်။ သူက ၎င်း၏စွမ်းအားအနည်းငယ်ကို အသက်သွင်းလိုက်သောအခါ ရဲရဲတောက်နေသောအပူစီးကြောင်းတစ်ခု တဟုန်ထိုးတက်လာ၏။</p> <p><br />  </p> <p>အနီရောင်အလင်းက လေဟာနယ်ကို ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည်။</p> <p>ဆေဘာလမ်းစဉ် ၂၄ကွက်ထဲမှ ပထမသိုင်းကွက်ဖြစ်၏။</p> <p><br />  </p> <p>သူက ကောင်းကင်ဘုံဆေဘာအဆုံးမဲ့ဓါးမျှော်စင်တွင် သူရှာတွေ့ခဲ့သောသိုင်းကျမ်းထဲမှ ဆေဘာသိုင်းကွက်များကို ချက်ချင်းထုတ်သုံးလိုက်သည်။ ဤတစ်ကြိမ်သည် တင်းဟောက် ဆေဘာလမ်းစဉ် ၂၄ကွက်ကိုထုတ်သုံးသည့် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်၏။</p> <p><br />  </p> <p>ဇီကျီဂိုဏ်းမှ လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။ တင်းဟောက်၏ ဆေဘာလမ်းကြောင်းကို လုံးဝခြေရာခံ၍မရကြောင်း သူခံစားလိုက်ရ၏။ ၎င်းတွင် မဖော်ပြနိုင်သော တာအိုစွမ်းအားများပါဝင်နေပြီး ရှောင်တိမ်းရန်နည်းလမ်းမရှိချေ။</p> <p><br />  </p> <p>ဝှစ်</p> <p>ခေါင်းတစ်လုံး ပျံဝဲထွက်သွား၏။ သွေးများက သွေးရေတံခွန်ကဲ့သို့ ပန်းထွက်လာသည်။ ဝမ်ချင်းဆေဘာက သူ့ဘာသာသူ တုန်ခါလာကာ ကြောက်မက်ဖွယ်စုပ်ယူအားတစ်ခု ထုတ်လွှတ်ကာ အလောင်းကို ရစ်ပတ်လိုက်၏။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ၎င်း၏အဆီအနှစ်၊ ဝိဉာဉ်နှင့် သွေးတို့၏ စွမ်းအားများအကုန်လုံးကို ၎င်း၏ရင်ဘတ်မှ စုပ်ယူထုတ်ကာ ဓါးကျိုးထဲသို့ ထည့်သွင်းလိုက်သည်။</p> <p><br />  </p> <p>မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း လူသားမျိုးနွယ်ဂိတ်စောင့်မှာ အဝတ်အစားများဝတ်ထားသည့် အရေပြားအိတ်တစ်လုံးထက် မပိုတော့ဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ တွန့်လိမ်ပျော့ခွေကျသွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>မြင်ကွင်းက အလွန်ထူးခြားဆန်းကြယ်ပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။ ဤသည်ကိုမြင်သောအခါ မျိုးနွယ်စုနှစ်ခုမှသိုင်းသမားများသည် တစ်ပြိုင်နက်တည်းတွင် ကျောချမ်းသွားကြ၏။</p> <p><br />  </p> <p>လူတိုင်းသည် သူတို့၏ဦးခေါင်းထိပ်များ ပေါက်ကွဲတော့မည့်အတိုင်း သူတို့၏ကျောရိုးများထဲမှ ဦးနှောက်ထဲအထိထောင်တက်သွားသော အရိုးစိမ့်ဖွယ်အအေးဓာတ်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ကြောက်စိတ်များက ကပ်ရောဂါတစ်ခုကဲ့သို့ သူတို့တစ်ကိုယ်လုံးကို တားမရဆီးမရ ပျံ့နှံ့သွား၏။</p> <p><br />  </p> <p>စိမ်းပြာရောင်ဝံပုလွေမိစ္ဆာဧကရာဇ် ချင်းလဲ့က ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ အံ့ဩတကြီး ထအော်လိုက်သည်။ သူက ချက်ချင်းနောက်ဆုတ်သွားပြီး ကြောင်လိမ်လှေကားတွင် ဆက်လက်စောင့်ကြပ်မနေရဲတော့ချေ။ တင်းဟောက်က သူ့ကိုပြိုင်ဘက်အနေဖြင့် တိုက်ခိုက်လာမည်ကို သူထိတ်လန့်နေ၏။</p> <p><br />  </p> <p>သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး မောက်မာကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးခဲ့ပြီး မိစ္ဆာမျိုးနွယ်တွင် ဗိုလ်ကျစိုးမိုးခဲ့သည်။ ယခင်က ဤမျှမကြောက်လန့်ခဲ့ဖူးချေ။</p> <p><br />  </p> <p>အထူးသဖြင့် သူ့မျက်လုံးများက တင်းဟောက်လက်ထဲရှိ ရဲရဲတောက်နေသော ဆေဘာအကျိုးထံ ကျရောက်သွားသောအခါ ထိုအခိုက်အတန့်လေး၌ သူ့စိတ်ထဲမှ ကြောက်လန့်မှုနှင့် အဆိုးမြင်သောစိတ်ခံစားချက်များအားလုံး နိုးကြွကာ ကြီးထွားလာသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။</p> <p><br />  </p> <p> </p> <p style="text-align: center;">***</p>


Save