Book List

<h2 style="text-align: center;">အခန်း (၂)</h2> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p><br /> ယဲ့နင်သည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တုန်လှုပ်နေမိသည်။အကြောင်းမှာ ယနေ့တွင် နန်းတော်ဝယ် ပွဲကြီးပွဲကောင်းတစ်ခုကို တွေ့ရမှာ ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ယနေ့ပွဲ၏ အဓိက ဇာတ်လိုက်များမှာ ဧကရာဇ်နှင့် အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းတို့ဖြစ်သည်။<br /> ထိုသူတို့နှစ်ယောက် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်တွေ့ခြင်းသည် အလွန်ပင် အန္တရာယ်များသောကြောင့် ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မိသူသည် အစိတ်စိတ်အမြွှာအမြွှာ ကြေမွခံရပေလိမ့်မည်။<br /> <br /> ရွံ့ရုပ်များကဲ့သို့ ခံစားချက်မဲ့သောမျက်နှာများဖြင့် မတ်တပ်ရပ်နေကြသော နန်းတွင်းအမတ်များသည် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်နေကြသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သူတို့သည် ဤပွဲကို ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ရန်သတ္တိမရှိကြောင်းသိနိုင်သည်။<br /> ထိုရာထူးကြီးသော အမတ်မင်းများပင် ဝင်ရောက်မစွက်ဖက်နိုင်လျှင် ယဲ့နင်ကဲ့သို့ မည်သည့်အရာမျှ ပြောပိုင်ခွင့်မရှိသည့် အမတ်ငယ်သာ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ပါက အချိန်တိုအတွင်း လူတစ်ယောက်သေသွားပါလိမ့်မည်။<br /> <br /> “ဒါက သေဖို့ အခွင့်ကောင်းပဲ”<br /> ယဲ့နင်သည် ခေတ္တခဏမျှပင် မစောင့်ဆိုင်းနိုင်တော့ပေ။သူသည် ယခုချက်ချင်းသေပြီး ကောင်းကင်ဘုံဧကရာဇ်ဖြစ်ချင်လှပြီ။<br /> သူသည် အတွေးထဲ၌ လွင့်မျောနေစဉ် စူးရှသောအသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။<br /> <br /> “ဧကရာဇ် ကြွချီတော်မူလာပါပြီ”<br /> မိန်းမစိုးများဝန်းရံထားသော ခရမ်းရောင်နဂါးဝတ်ရုံဝတ်ဆင်ထားသည့် လူငယ်တစ်ဉီးကို သူမြင်လိုက်ရသည်။<br /> “ဒါက ဧကရာဇ်လား တအားငယ်တာပဲ” သူ၏စိတ်ထဲတွင် ရေရွတ်မိသည်။<br /> သူရပ်နေသောနေရာမှ ကြည့်ပါက ကျီမင်းယွဲ့၏ သေးငယ်သောမျက်နှာကို တွေ့ရှိနိုင်သည်။<br /> <br /> မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်၏ မှတ်ဉာဏ်များအရ မဟာကျိုးပြည်ထောင်၏ ပထမဆုံးဧကရာဇ်တွင် ကျီမင်းယွဲ့ ဟုခေါ်သည့် သားတော်တစ်ပါးသာလျှင် ရှိခဲ့သည်။<br /> လွန်ခဲ့သော ခုနှစ်နှစ်က မဟာကျိုးပြည်ထောင်၏ ယခင် ဧကရာဇ်သည် နာမကျန်းမှုကြောင့်သေဆုံးခဲ့ပြီး သူ၏ သားတော် ကျီမင်းယွဲ့က ထီးနန်းကို ဆက်ခံခဲ့သည်။<br /> <br /> ကျီမင်းယွဲ့သည် ထီးနန်းအား ဆက်ခံခဲ့စဉ်က သူသည် အသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်မျှသာ ရှိသေးပြီး အလွန်ပင် ငယ်ရွယ်လှသည်။ သူ၏ ငယ်ရွယ်သော အသက်အရွယ်ကြောင့် သူသည် နန်းတွင်း အမတ်တို့ထံမှ ကြိုးကိုင်ခြယ်လှယ်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။<br /> အကယ်၍ သူသည် ငယ်စဉ်အချိန်ကတည်းက ထက်မြက်ပြီး ကြိုးစားခဲ့လျှင် မဟာကျိုးပြည်ထောင်ကို ကံကြမ္မာဆိုးများမှ ကယ်တင်ပေးနိုင်လိမ့်မည်။<br /> <br /> သို့သော် သူသည် ထီးနန်းကိုဆက်ခံသည့်အချိန်သည် ငယ်ရွယ်လွန်းသောကြောင့် အပျော်ပါးမက်သည့် အသိဉာဏ်မဲ့လွန်းသော ဧကရာဇ်တစ်ပါးသာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။<br /> အသက်အရွယ်ကြီးပြင်းလာသောအချိန်တွင်လည်း ငယ်ရွယ်စဉ်အချိန်က ပြုလုပ်ခဲ့သောအရာများကို နောင်တမရသည့်အပြင် တိုင်းပြည်ရေးကို လေ့လာသင်ယူမည့်အစား သူသည် ဘာသာတရားကိုင်းရှိုင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်လာပြန်သည်။<br /> နေ့စဉ်နေ့တိုင်း သူသည် တိုင်းပြည်ရေးအား လျစ်လျူရှုပြီး ဘုန်းကြီးများ၊ သီလရှင်များနှင့် ပိဋကကျမ်းတော်များကို ဆွေးနွေးခြင်း၌ အချိန်ဖြုန်းခဲ့သည်။<br /> <br /> ဤကဲ့သို့ ပြုလုပ်ခြင်းသည် ပြည်သူလူထုကို အလွန်ပင် စိတ်ပျက်စေခဲ့ပြီး သူ့အား အသုံးမကျသောဧကရာဇ်ဟု ပြောစမှတ် ပြုကြသည်။<br /> အသိဉာဏ်မဲ့သော ဘုရင်တစ်ပါးကြောင့် မဟာကျိုးပြည်ထောင်သည် မြေပုံပေါ်မှ ပျောက်ကွယ်သွားလိမ့်မည်။<br /> <br /> သို့သော်လည်းပဲ ယဲ့နင်၏အမြင်တွင် ကျီမင်းယွဲ့၏ ဉာဏ်နည်းမှုသည် အရေးမကြီးချေ။<br /> မဟာကျိုးပြည်ထောင်ပျက်သုဉ်းရခြင်း၏အဓိကအကြောင်းအရင်းမှာ အင်မော်တယ်ဂိုဏ်း၏လက်စားချေမှုကြောင့်ဖြစ်သည်။<br /> <br /> လွန်ခဲ့သောနှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာက ကြီးမြတ်သော ကျိုးထိုက်ကျူနှင့် ချောင်မုန့် သည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းများကို ယှဉ်ပြိုင်ပြီး တာအိုအုပ်ချုပ်ရေးစနစ်ကို တည်ထောင်ခဲ့သည်။<br /> မဟာကျိုးပြည်ထောင်ကို တည်ထောင်ပြီးနောက် ထောင်ပေါင်းများစွာသော အင်မော်တယ်များသည် ကျိုးပြည်ထောင်သို့ရောက်ရှိလာကြသောကြောင့်ကျိုးပြည်ထောင်သည်ပထမဦးဆုံးသောအင်မော်တယ်ဧကရာဇ်နိုင်ငံတော်ဖြစ်လာခဲ့သည်။<br /> <br /> ကြီးမြတ်သော ကျိုးထိုက်ကျူက “တစ်ကမ္ဘာလုံးကိုအုပ်ချုပ်နိုင်တဲ့ဘုရင်လည်းမရှိသလို ချွင်းချက်မရှိတဲ့ သိုင်းပညာရှင်လည်းမရှိဘူး” ဟု မိန့်ဆိုခဲ့သည်။<br /> ကျိုးထိုက်ကျူသည် တာအိုနည်းလမ်းမှ သွေဖယ်ရန်ကြိုးပမ်းသော သိုင်းပညာရှင်များကို စည်းပိတ်ခဲ့သောကြောင့် ပုန်ကန်မှုများကို ပေါ်ပေါက်စေခဲ့သည်။<br /> ဤသို့ပြုလုပ်ခဲ့သောအကျိုးရလဒ်ကြောင့် အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းပေါင်းများစွာသည် အမြစ်ဖြုတ်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။<br /> သူ၏အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင်ရှိခဲ့သော နှစ်သုံးထောင်သည် အင်မော်တယ်ဂိုဏ်း၏ အမှောင်မိုက်ဆုံး နှင့် အဆိုးရွားဆုံးအချိန်များပင်ဖြစ်သည်။<br /> <br /> နှစ်ပေါင်းသုံးထောင်ကြာပြီးနောက် ကြီးမြတ်သောကျိုးထိုက်ကျူသည် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်စွာ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သည်။<br /> အသစ်တက်လာသော ဧကရာဇ်သည် အရည်အချင်းရှိသောသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်းပဲ သူသည် ထိုက်ကျူနှင့်ယှဉ်သော် သိပ်ပြီးမဆိုးသောကြောင့် အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းအတွက် အသက်ရှူပေါက်ရခဲ့သည်။<br /> <br /> နောက်ပိုင်း မင်းဆက်များသည်လည်း ယခင်မင်းဆက်များနှင့် ယှဉ်လျှင် အရည်အချင်းမရှိပေ။<br /> ယခုအချိန်တွင် ယခင်မင်းဆက်များ၏ရွှေထီးဆောင်းခဲ့သောနေ့ရက်များသည် တဖြည်းဖြည်းမှေးမှိန်လာခဲ့ပြီး<br /> ကြီးမြတ်သော ကျိုးထိုက်ကျူ၏ တာအိုအုပ်ချုပ်ရေးစနစ် သည်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေပြီ။<br /> <br /> မဟာကျိုးပြည်ထောင်သည် တိုးတက်လာခြင်းမရှိပဲ နှစ်ပေါင်းထောင်ချီ တည်ရှိလာပြီးနောက် အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းသည် သိုင်းဂိုဏ်းတစ်ခုတွင်ရှိသင့်သော လွတ်လပ်မှုနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာကို ပြန်လည်ရရှိခဲ့သည်။<br /> အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းသည် သူ၏စွမ်းအားများ ပြန်လည်ရရှိလာသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်မဟာကျိုးပြည်ထောင်အားလက်စားချေမည့် အစီအစဉ်ကို အကောင်အထည်ဖော်ရန် ကြိုးပမ်းသည်။<br /> <br /> ပြည်ထောင်ခြောက်ခုကို လက်ရှိအခြေအနေထိရောက်အောင်တွန်းပို့သည့် တချို့သော လျှို့ဝှက်ချက်များကို အချိန်ယူဆောင်ရွက်ခဲ့ပြီးနောက်<br /> ယနေ့တွင် ဧကရာဇ်သည် ခုနှစ်ခုမြောက်ပြည်ထောင်ကို တည်ထောင်ရန်အလိုရှိသည်။<br /> ခုနှစ်ခုမြောက်ပြည်ထောင်ကို တည်ထောင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် မဟာကျိုးပြည်ထောင်သည် ကြီးမားသောဖိအားကို ခံစားရပေလိမ့်မည်။ တစ်စတစ်စနှင့် ပြိုလဲပျက်စီးနေသော ပြည်ထောင်သည် အဆုံးသတ်တွင် အလုံးစုံ ပျက်စီးသွားပေလိမ့်မည်။<br /> ထိုအချိန်သို့ရောက်သောအခါ ဧကရာဇ်သည် သူ၏အာဏာကိုဆုံးရှုံးပြီး ပြည်ထောင်ပျက်သုဉ်းမှုကြောင့် နာကျည်းနေသောလူများသည် သူအား ဖမ်းဆီးရန် ကြိုးပမ်းပေလိမ့်မည်။<br /> <br /> “ဒီတိုင်းပြည်က ကောင်းကင်ကံကြမ္မာကြောင့်သာမဟုတ်ရင် ပျက်စီးနေတာကြာလှပြီ” ယဲ့နင်သည် သူ၏စိတ်ထဲတွင် သက်ပြင်းချလျက်တွေးမိသည်။<br /> ၎င်းနိုင်ငံ၏ ကံကြမ္မာသည် အမှန်တကယ်ပင် အံ့ဩဖို့ကောင်းလွန်းလှသည်။ ပြည်ထောင်၏ကောင်းကင်ကံကြမ္မာသည် ဧကရာဇ်အားကံကောင်းမှုများကို ပေးသနားခဲ့သည်။ ထိုသူအား ဆန့်ကျင့်သော လူတိုင်းသည် ကောင်းကင်၏အပြစ်ပေးခြင်းကို ခံစားရပေလိမ့်မည်။<br /> သို့မဟုတ်လျှင် ဤဉာဏ်မဲ့သောဧကရာဇ်သည် ယခုအချိန်ထိ အသက်ရှင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။<br /> <br /> သို့သော်လည်းပဲ ဤအကြောင်းအရာများသည် ယဲ့နင်နှင့် မသက်ဆိုင်ပါ။<br /> သူ၏ရည်မှန်းချက်သည် ကောင်းကင်ဘုံဧကရာဇ်ဖြစ်ဖို့ရန် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူသည် ကြီးမြတ်သောကျိုးပြည်ထောင်၏ အရေးကို အနည်းငယ်မျှပင် စိတ်ဝင်စားမှုမရှိချေ။<br /> ဤလူငယ်လေးသည် တခြားသူများ အာဏာနှင့်အကျိုးအမြတ်တို့ ရရှိဖို့ရန် ကြိုးစားနေသည်ကို ဝင်ပါဖို့ရန်ပျင်းလွန်းလှသည်။ ဤလူငယ်လေး၏တစ်ခုတည်းသော ဆုတောင်းမှာ သေဖို့ရန်ဖြစ်သည်။ ထိုဆုတောင်းကို ဖြည့်ဆည်းပေးသူသာလျှင် သူ၏ အဖော်ကောင်းဖြစ်သည်။<br /> <br /> ဧကရာဇ်သည် ပလ္လင်ပေါ်တွင် ထိုင်ပြီးနောက်<br /> “သက်သောင့်သက်သာနေကြပါ” ဟု ပေါ့ပါးစွာ ဆိုလိုက်သည်။<br /> ထို့နောက် မူးမတ်များသည် မက်တပ်ရပ်လာခဲ့ပြီး<br /> “ဧကရာဇ် သက်တော်ရာကျော်ရှည်ပါစေ” ဟု ကျေးဇူးတင်စကားဆိုလိုက်သည်။<br /> သူတို့သည် မက်တပ်ရပ်လိုက်သော်လည်းပဲ သူတို့၏လှုပ်ရှားမှုများ လေးပင်နေပုံမှာ တစ်စုံတစ်ခုကို မျှော်လင့်စောင့်စားနေဟန်ပေါ်သည်။<br /> <br /> ခဏအကြာတွင် ညီလာခံခန်းမ၏ ဂိတ်တံခါးဝမှ ဆူညံသောဖိနပ်သံများသည် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။<br /> ယောက်ျားခြောက်ယောက်သည် ဉီးစွာဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။<br /> ထိုလူခြောက်ယောက်သည် ဧကရာဇ်၏ဆင့်ခေါ်မှုကို မစောင့်ဆိုင်းဘဲ သူတို့၏ခါးတွင်ဓားကို ချိတ်ဆွဲလျက် အထက်စီးဆန်သောမျက်နှာဖြင့် ဝင်ရောက်လာကြသော ဘုရင်ခြောက်ပါးပင်ဖြစ်သည်။<br /> “ငါတရားရုံးကိုမသွားချင်ဘူး၊ နန်းတော်ကိုပဲ သွားမယ်”<br /> <br /> ယဲ့နင်သည် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာကြိုတင်ပြင်ဆင်ခဲ့သော်လည်း ထိုပြင်ဆင်မှုသည် မောက်မာသောလူတစ်စုကြောင့် ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့လေပြီ။<br /> ပုံမှန်အားဖြင့် ပြည်ထောင်တစ်ခုတွင် ဧကရာဇ်သည် တစ်ပါးသာရှိသော်လည်း မဟာကျိုးပြည်ထောင်တွင် ကောင်းကင်ဧကရာဇ်အပြင် ဘုရင် ခြောက်ပါးရှိသည်။<br /> ဘုရင်များသည် ညီလာခံသို့ ရောက်သောအခါ အမတ်မင်းတို့ရှေ့ရပ်ကာ သူတို့၏ပုံစံကို ပြင်ဆင်ပြီး ကောင်းကင်၏သားတော်ရှေ့ ခေါင်းငုံ့ကာ အရိုအသေပေးလိုက်သည်။<br /> <br /> “နောက်ဆုံးတော့ တကယ့်ကောင်းကင်သားတော်အစစ်က ပေါ်ပေါက်လာပြီပေါ့”<br /> ဧကရာဇ်၏ဘေးဘက်တွင် ပလ္လင်တစ်ခုပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။<br /> <br /> လရောင်ကဲ့သို့ဖြူစွပ်သောဝတ်ရုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် လူလတ်ပိုင်းယောက်ျားတစ်ယောက်သည် မြင်းမြှီးယပ်ကို ကိုင်လျက် ပလ္လင်ပေါ်တွင် အေးဆေးစွာတက်ထိုင်လိုက်သည်။<br /> “နောက်ဆုံးတော့ တကယ့်ကောင်းကင်သားတော်အစစ်ကို မြင်ဖူးခဲ့ပြီ”<br /> <br /> မန်ချူးမျိုးနွယ် ပြည်သူ့ရေးရာနှင့်စစ်ရေးရာ မှူးမတ်များသည် အလိုအလျောက် မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူတို့စောင့်ဆိုင်းခဲ့ရသော အရှင်သခင် အရှေ့တွင် ခေါင်းငုံ့ပြီး အရိုအသေပေးကြသည်။<br /> နဂါးပလ္လင်တွင် ထိုင်နေသော ဧကရာဇ်သည်လည်း တုန်လှုပ်စွာမတ်တပ်ရပ်ပြီး သူနှင့် တူညီသောနေရာတွင် ထိုင်နေသော လူလတ်ပိုင်းအမျိုးသားကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။<br /> “အကြီးအကဲ ဟဲရွမ်ကို ခုမှပဲမြင်ဖူးတော့တယ်”<br /> <br />  </p> <p> </p> <p> </p> <p style="text-align:center">***</p>


Save