Book List

<h2 style="text-align: center;">အခန်း(၁၃)<br />  </h2> <p> </p> <p> </p> <p> </p> <p>ဝမ်ချီ နိုးထခဲ့ပြီ…..<br /> <br /> ညီလာခံထဲရှိလူအားလုံးသည် ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် အံ့ဩထိတ်လန့်ကုန်ကြသည်။<br /> <br /> ကွန်ဖြူးရှပ်ဝါဒနှင့်တာအိုဝါဒ ကြီးစိုးခဲ့သော လွန်ခဲ့သောနှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာတွင်ပင် စာပေနတ်မင်းကို လှုံဆော်နိုင်သောသူသည် အလွန်ပင်ရှားပါးလှသည်။ကွန်ဖြူးရှပ်နှင့်တာအိုဝါဒ ကျဆုံးပြီးနောက် စာပေနတ်မင်းကို နှိုးထသောဖြစ်စဉ်သည် ရာဇဝင်တစ်ခုသာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။မြောက်များစွာသောပညာရှင်များသည် ထိုအရာကို မရှိဟုပင် ယုံကြည်လာကြသည်။<br /> <br /> သို့သော် မိုးကောင်းကင်မှ ကျဆင်းလာသော ထိုအဖြူရောင်အလင်းတန်းကို မြင်သောအခါတွင်မူ ထိုကဲ့သို့သန့်ရှင်းစင်ကြယ်သည့်စာပေစွမ်းအင်အလင်းတန်းသည် စာပေနတ်မင်းများကိုဆင့်ခေါ်နိုင်ခြင်းမှတစ်ပါး အခြားသောအရာ မဖြစ်နိုင်ပေ။<br /> <br /> “ဒီအရာရှိက တကယ်ကံကောင်းတာပဲ”<br /> ညီလာခံထဲတွင်ရှိသောလူတိုင်းသည်ယဲ့နင်အပေါ်အားကျခြင်းနှင့်နောင်တရခြင်းကိုခံစားနေရသည်။ အားကျခြင်းထက် မနာလိုခြင်းဟုဆိုလျှင် ပိုမှန်မည်။<br /> ကွန်ဖြူးရှပ်လမ်းစဉ်ကို ကျင့်ကြံခြင်းသည် အလွန်ပင်ရိုးရှင်းလှသည်။ အချက်နှစ်ချက်ကို လေ့လာရန်သာ လိုအပ်သည်။<br /> <br /> ပထမတစ်ခုသည် ကိုယ်ကျင့်တရားဖြစ်သည်။ ယဲ့နင်၏သစ္စာစောင့်သိမှုသည် ပြိုင်ဘက်ကင်းသည်။ သူသည် သေခြင်းတရားကို မျက်တောင်တစ်ခတ်စာပင် မကြောက်ရွံ့ပေ။ သူ၏အမူအကျင့်နှင့်ပတ်သတ်ပြီး လွဲမှားနေသောအရာလည်းမရှိပေ။<br /> <br /> ဒုတိယတစ်ခုသည် စာပေစွမ်းရည်ဖြစ်သည်။ယဲ့နင်သည် မြင့်မြတ်သော စာသားများကို မကြာခဏ ရွတ်ဆိုခဲ့သည်။ ထို့ပြင် သူသည် ရာဇဝင်တွင်မည့် ကဗျာတစ်ပုဒ်ကိုပင် လက်တန်းရွတ်နိုင်ခဲ့လေသည်။ “…သေခြင်းတရားထံမှ လွှတ်မြောက်နိုင်သောသူသည် မရှိ၊ သို့သော် အများအကျိုးအတွက် အသက်ပေးဝံ့သူ၏ လွတ်မြောက်မှုကို မည်သူမှီမည်နည်း….”အလွန်ပင် ထက်မြက်လွန်းလှသည်။<br /> <br /> ထိုကဲ့သို့သောလူမျိုးကို သာမာန်ပညာရှင်တစ်ယောက်ဟု သတ်မှတ်၍မရချေ။သူသည်ဤပြည်ထောင်တွင် ရှေးပညာရှိကြီးများပင် အသိအမှတ်ပြုရသော၊ အတုမရှိ ရိုးသားသော၊ တိုင်းပြည်သစ္စာစောင့်သိသူဟု သတ်မှတ်လျှင် ပို၍သင့်တော်မည်။<br /> <br /> စာပေနတ်မင်းကို ဆင့်ခေါ်ခဲ့သောဖြစ်စဉ်အပြင် နန်းတော်အား ပြင်ပလောကနှင့် အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားသည့် မမြင်ရသော အကာအရံများသည် ပွင့်ခဲ့လေပြီ။ နန်းတော်သည် ပြင်ပလောကတွင်ဖြစ်ပျက်နေသော အခြင်းအရာများကို သိရှိခဲ့လေပြီ။<br /> <br /> “နန်းတော်ကြီးတုန်ခါတာတွေ၊ ရှေးပညာရှိတို့ရဲ့ပုံရိပ်ယောင်တွေ၊ မြင့်မြတ်တဲ့ ကဗျာရွတ်ဆိုသံတွေ၊ ပြီးတော့ တတိယမြောက်ဉာဏ်အလင်းတန်း တွေက ရှေးခေတ်တုန်းကတောင် ရှားတယ်လေ”<br /> လူအုပ်သည် ဆူညံပွက်လောရိုက်လျက်ရှိသည်။<br /> <br /> ယဲ့နင်သည် မှားယွင်းသောခေတ်ကာလ၌မွေးဖွားလာခဲ့သည်မှာ အလွန်ပင် သနားစရာကောင်းလွန်းလှသည်။ သူသာ ကျိုးထိုက်ကျူခေတ်တွင် မွေးဖွားခဲ့လျှင် သူသည် မြင့်မြတ်သောပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်နေလိမ့်မည်။<br /> <br /> ‘နစ်နာလိုက်တာ’<br /> <br /> သို့သော် မည်သူမျှ မသိသည်က စာပေနတ်မင်းတို့၏ကောင်းချီးပေးမှုကို ခံစားရသော ယဲ့နင်သည် ထိုအချိန်တွင် ကမ္ဘာပျက်နေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။<br /> ‘ငါ့ဆီမလာကြနဲ့……’<br /> <br /> ယဲ့နင်သည် အသံတိတ်အော်ဟစ်နေမိသည်။<br /> ‘ခင်ဗျားတို့ရူးနေတာလား’<br /> ‘ခင်ဗျားတို့ရူးနေတာလားလို့’<br /> ‘ကျုပ်ရွတ်လိုက်တာ ဒီတိုင်း ကဗျာလေးနှစ်ကြောင်းထဲလေ ဘာတွေကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လုပ်နေတာလဲ’<br /> ‘ကဗျာရွတ်တာဘာဆန်းလို့လဲ’<br /> ‘ဘာတွေထူးဆန်းနေလို့လဲလို့’<br /> ‘ဘာလို့ ကျုပ်ကို ကောင်းချီးတွေပေးသနားနေတာလဲ”<br /> <br /> ယဲ့နင်သည် သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင်စွမ်းအင်များ စီးဆင်းနေသည်ကို ခံစားရသောအခါ အလွန်ပင် ဝမ်းနည်းလာခဲ့သည်။ယဲ့နင်သည် အမှန်တကယ်ပင် သန်မာလာခဲ့ပေသည်။သို့သော် သူသည် ထိုစွမ်းအားများကို အလိုမရှိခဲ့ပေ။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူသည် သေလျှင်<br /> ကောင်းကင်ဧကရာဇ်ဖြစ်မည်ဖြစ်သောကြောင့်ပင်။<br /> <br /> ‘ကောင်းကင်ဧကရာဇ်တဲ့ကွ’<br /> ‘ဘာမှကြိုးစားစရာမလိုပဲ ကောင်းကင်ဧကရာဇ်ဖြစ်မှာကွ’ယဲ့နင် စကားမပြောနိုင်တော့ပေ။<br /> <br /> စာပေနတ်မင်းဝမ်ချီသည် ယဲ့နင်၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ ဉာဏစွမ်းအင်များလောင်းထည့်နေသည်။ ပညာရှိတစ်ယောက်၏အသံသည် သူ၏စိတ်ထဲတွင်ပဲ့တင်ထပ်နေသည်။<br /> <br /> ဘုန်း…..<br /> ယဲ့နင်၏စိတ်အတွင်းပိုင်းသည် ပရမ်းပတာဖြစ်နေသော်လည်း သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကမူ သိမ်မွေ့နေခဲ့သည်။<br /> သူ၏စိတ်စွမ်းအင်များသည် မထင်မှတ်ထားသောအဆင့်တစ်ခုသို့ရောက်ရှိလေပြီ။<br /> <br /> “အောင်မြင်ပြီ”<br /> လူစုလူဝေးသည် စိတ်လှုပ်ရှားနေလေသည်။<br /> <br /> အသင်သည်ကွန်ဖြူးရှပ်နှင့်တာအိုဝါဒတွင်အောင်မြင်မှုကိုဆွတ်ခူးလိုပါကသတ္တိရှိရပေမည်။အင်မော်တယ်လမ်းစဉ်ကျင့်ကြံသူများတွင် ရွှေသွေးကြောရှိသကဲ့သို့ ကွန်ဖြူးရှပ်ပညာလေ့လာသူများ၏ ပင်မအရင်းအမြစ်သည် ရဲစွမ်းသတ္တိပင်ဖြစ်သည်။သတ္တိရှိလာအောင် ကြိုးစားရသည်မှာ မလွယ်ကူချေ။ ထိုအချက်ကြောင့် ကွန်ဖြူးရှပ်နှင့်တာအိုလမ်းစဉ်သည်အင်မော်တယ်လမ်းစဉ်ထက် ကျင့်ကြံရခက်နေခြင်းဖြစ်သည်။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အင်မော်တယ်လမ်းစဉ်သည် စွမ်းအားကိုရယူရန်ကြိုးစားခြင်းသာဖြစ်သောကြောင့်ပင်။<br /> <br /> ကွန်ဖြူးရှပ်လမ်းစဉ်နှင့်တာအိုလမ်းစဉ်ကမူ အတွင်းပိုင်းတွင် ကိုယ်ကျင့်တရားကို ကျင့်ကြံရပြီး အပြင်ပိုင်းတွင် စာပေစွမ်းအင်ကို ကျင့်ကြံရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။စိတ်ကြီးဝင်သောသူသည် ထိုလမ်းစဉ်ကို ကျင့်ကြံ၍မရပေ။<br /> ကြောင်သူတော်သည် ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်သောစိတ်ထားကို မကျင့်ကြံနိုင်ပေ။မောက်မာခြင်းသည် လူတစ်ယောက်၏ကိုယ်ကျင့်တရားကို သတ်သေမပြနိုင်ပေ။<br /> <br /> စာပေနတ်မင်းဝမ်ချီသည်သူ၏ လုပ်ပိုင်ခွင့်အာဏာကို ယဲ့နင်အားပေးအပ်ခဲ့သည်။ ယဲ့နင်၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် လည်ပတ်နေသောစာပေစွမ်းအင်များသည်သူနှင့်သက်ဆိုင်သည့်အတိုင်းပင်အလုံးအရင်းဝင်ရောက်လာကြသည်။ထို့ကြောင့်သူ၏စိတ်စွမ်းအင်သည်ပို၍ပင် အစွမ်းထက်လာခဲ့သည်။<br /> <br /> ကောင်းကင်၏သားတော်ကိုပင် အံ့ဩအောင်ပြုလုပ်နိုင်သော ဤကဲ့သို့ စွမ်းအင်မျိုးကို ယဲ့နင်သည် အလိုမရှိခဲ့ပေ။<br /> ‘ငါ မလိုချင်ဘူး…မလိုချင်ဘူးလို့..’<br /> <br /> ယဲ့နင်သည် သူ၏မျှော်လင့်ချက်များအားလုံးကို ဟဲရွမ် ဆီသို့ ပုံထည့်လိုက်သည်။<br /> “ကျွန်တော့်ရဲ့ သေခြင်းရှင်ခြင်းက ခင်ဗျားပေါ်ပဲမူတည်တော့တယ် အင်မော်တယ် အကြီးအကဲ”<br /> <br /> ဟဲရွမ်လည်း ထို့သို့ တွေးမိသည်။<br /> “ဒီကောင်က မကောင်းဆိုးဝါးပဲ၊ သူက စာပေနတ်မင်းကို ဆင့်ခေါ်နိုင်ပြီး ဉာဏစွမ်းအင်တွေကို သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲကို ထည့်နိုင်တယ်။ ဒီအချိန်မှာ သူ့ကိုမသတ်ရင် သူကြီးလာတဲ့အခါ အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းရဲ့ပြဿနာဖြစ်လာနိုင်တယ်၊။ ဒါ့ကြောင့် ငါသူ့ကိုသတ်မှဖြစ်မယ်”<br /> <br /> ဟဲရွမ်သည် ယဲ့နင်ကိုသတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေပြီ။<br /> မူလက ဟဲရွမ်သည် ယဲ့နင်ကို သတ်ဖို့မရည်ရွယ်ထားသော်လည်း ကြောက်စရာအတွေးတစ်ခုသည် ဟဲရွမ်ခေါင်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။<br /> ‘သူသေရင်သေပါစေ ဒီမကောင်းဆိုးဝါးကောင်ကို သတ်မှကို ဖြစ်မယ်’<br /> .<br /> ဟဲရွမ်သည် ဆုံးဖြတ်ချက် ပြတ်သားသော သူဖြစ်သည်။<br /> ဟဲရွမ်သည် မြင်းမြှီးယပ်ကို ရဲဝင့်စွာကိုင်မြှောက်ရင်း ယဲ့နင်ဆီသို့ပြေးဝင်လာသည်။… ထို့နောက် ကြိုးပြတ်နေသော စွန်တစ်ခုကဲ့သို့ နောက်ပြန်လွှင့်ထွက်သွားသည်။<br /> <br /> ရှေးပညာရှိတို့ကို လွှမ်းမိုးသော စာပေနတ်မင်းဝမ်ချီ၏စွမ်းအင်ကို အလွယ်တကူဝင်ရောက်ထိုးဖောက်ရန်အလို့ငှာ မဖြစ်နိုင်ချေ။ယနေ့ညီလာခံသည် ရှေးပညာရှိတို့က သူတို့မျိုးဆက်များကို ကူညီပေးခဲ့သောပွဲဟု တင်စား၍ရပေသည်။သူတို့၏စိတ်ဝိညာဉ်ပဲ တည်ရှိခြင်းသည်ပင် သာမာန်လူတစ်ယောက်အတွက် ယှဉ်ပြိုင်ရန်မဖြစ်နိုင်ပေ။<br /> <br /> ရှေးပညာရှိတို့ ကူညီထောက်ပံ့ပေးနေသော သူတို့မျိုးဆက်ကို အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းချုပ်အကြီးအကဲ ဟဲရွမ်က ခွေးရှူးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ တိုက်ခိုက်ရန် ကြိုးစားပါက မည်သည့်ရလဒ်မျိုးရမည် ထင်သနည်း။ပြောစရာပင် မလိုချေ။<br /> <br /> ဟဲရွမ်သည် သွေးပွက်ပွက်အန်လျက် နောက်သို့လန်ကျသွားသည်။ ကျောက်စိမ်းလှေကားထက်ဝယ် သူ၏နီရဲသောသွေးများသည် စွန်းထင်းနေခဲ့သည်။<br /> ဟဲရွမ်၏ခန္ဓာကိုယ်သည်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ရိုက်ချခံလိုက်ရသော အဝတ်စုတ်တစ်ခုကဲ့သို့နန်းတော်၏ထောက်တိုင်ဆီသို့ ပစ်ရိုက်ချခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ ဟဲရွမ်၏မျက်နှာမှာ သွေးဆုပ်ဖြူလျော်နေကာ သူ၏ဆံပင်သည် ဖရိုဖရဲဖြစ်နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးသည် သွေးများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ ဟဲရွမ်အခြေအနေသည် အဆင်မပြေမှန်းသိသာလွန်းလှသည်။<br /> <br /> “သူ……”<br /> အံ့ဩလွန်းသောကြောင့် အသက်ရှူမှားနေသောသူမည်မျှပင်ရှိကြောင်းမသိနိုင်ပေ။<br /> <br /> ယင်းအခြေအနေသည် အလွန်ပင်ရွှင်ပျဖွယ်ကောင်းလွန်းလှသည်။<br /> သေရမည့်သူသည် ယဲ့နင်ဖြစ်ရမည့်အစား မြင့်မြတ်သောနေရာမှ ဆင်းသက်လာသော အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းအကြီးအကဲ ဟဲရွမ်ဖြစ်ခဲ့သည်။<br /> <br /> ဟဲရွမ်၏ပုံစံသည် အသက်ရှင်လား မရှင်လားပင် မသိရချေ။<br /> ညီလာခံထဲရှိလူတိုင်းသည် ယဲ့နင်အား သရဲတစ္ဆေအား မြင်လိုက်ရသဖွယ်ကြည့်နေကြသည်။<br /> <br /> ‘ဒီအရာရှိလေးက ကြောက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ’<br /> ယဲ့နင်သည် တစ်ချက်လေးမျှပင် မလှုပ်ဘဲ အင်မော်တယ်ဂိုဏ်းအကြီးအကဲ ဟဲရွမ်ကို သေလမ်းသို့ပို့လိုက်သည်။<br /> <br /> သို့သော် ယဲ့နင်ကမူ မျက်ရည်မကျပဲငိုချင်းချလိုနေသည်။ စုတ်ပြတ်သတ်နေသော ဟဲရွမ်ကို မြင်သောအခါ ယဲ့နင်သည် ဒေါသထွက်လာခဲ့သည်။<br /> “ခင်ဗျားသေလို့မရဘူး ခင်ဗျားသေသွားရင် ကျုပ်ကို ဘယ်သူလာသတ်တော့မှာလဲ"<br /> <br /> ယဲ့နင်သည် သူ၏စိတ်ထဲတွင်တွေးနေသောစကားကို ကျယ်လောင်စွာပြောမိသွားသည်။<br /> “ထပြီး ကျုပ်ကိုလာသတ်လေဗျ”<br /> ယဲ့နင်သည် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။<br /> <br /> ထိုစကားကို ဟဲရွမ်ကြားသောအခါ သူသည် ပြင်းထန်စွာအစော်ကားမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။<br /> “မင်း..”<br /> <br /> ဟဲရွမ်သည် လက်မြှောက်ကာ ယဲ့နင်အား လက်ညိုးထိုးလိုက်သည်။<br /> ထို့နောက် သူသည် ခေါင်းမော့လျက် ကြက်သေသေနေမိသည်။<br /> ‘ဒါက…”<br /> <br />  </p> <p> </p> <p> </p> <p style="text-align: center;">***</p>


Save